Zrozumieć zeza

Gałka oczna zbudowana jest ze specjalnych błon otaczających ciało szkliste./ fot. Fotolia
Wydaje się, że pojęcie zeza jest jasne i rozumiane przez każdego. Jednak, aby dobrze zrozumieć istotę problemu musimy poznać kilka mechanizmów, które prowadzą do powstania zeza.
/ 27.09.2016 13:10
Gałka oczna zbudowana jest ze specjalnych błon otaczających ciało szkliste./ fot. Fotolia

Po pierwsze - widzenie obuoczne

Widzenie obuoczne pozwala nam na trójwymiarowe, przestrzenne postrzeganie otaczającej rzeczywistości. Proces widzenia obuocznego warunkowany jest równoczesnym patrzeniem obu oczu oraz szeregiem procesów zachodzących we wzrokowej korze mózgowej, które łączą dwa obrazy w trójwymiarową całość.

Noworodki nie mają zdolności prawidłowego widzenia obuocznego, zdolność ta rozwija się w czasie kilku pierwszych lat życia.

Zobacz też: Jaki jest najczęstszy rodzaj zeza?

Na czym polega fiksacja dołeczkowa?

Wyraźne widzenie wybranego punku każdym z oczu możliwe jest, gdy obraz pada na miejsce najlepszej ostrości wzroku na siatkówce, czyli na tzw. dołeczek środkowy.  Po urodzeniu dołeczek nie ma jeszcze ostatecznie wykształconej struktury fotoreceptorów. Następuje to w pierwszych latach życia dziecka, równocześnie z mielinizacją nerwowej drogi wzrokowej.  

Czym jest korespondencja siatkówkowa?

Kolejnym zagadnieniem niezbędnym do zrozumienia patologii zeza jest korespondencja siatkówkowa. Siatkówka każdego z oczu odbiera obraz, którego centralna część pada na dołeczek środkowy (przy prawidłowej fiksacji dołeczkowej). Aby możliwe było widzenie trójwymiarowe każdy punkt siatkówki jednego oka musi odpowiadać temu samemu punktowi siatkówki oka drugiego. Zjawisko to nazywane jest korespondencją siatkówkową. Impuls płynący z odpowiadających sobie punków siatkówek obu oczu pozwala mózgowi na prawidłową korelację obrazu i właściwą jego lokalizację.

Na czym w końcu polega istota zeza?

Przy nierównoległym ustawieniu oczu, co ma miejsce w zezie, na korespondujące punkty siatkówek obu oczu padają inne obrazy. W takiej sytuacji mózg odbiera obraz z obu oczu na przemian, co prowadzi do konfuzji lub obraz jest widziany podwójnie i prowadzi do dwojenia.

Taka sytuacja prowadzi do prób adaptacji niedojrzałego układu wzrokowego poprzez tłumienie obrazu z nieprawidłowo ustawionego oka, nieprawidłowej korespondencji siatkówkowej, a co za tym idzie rozwoju niedowidzenia.

Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Redakcja poleca

REKLAMA