Nawrót choroby – pozwól sobie na smutek

Mężczyzna musi mieć miejsce tylko dla siebie, przysłowiową "jaskinię" w której może sobie poprzebywać wraz z innymi mężczyznami albo sam.
Gdy choroba nowotworowa powraca możesz odczuwać bardzo wiele negatywnych emocji. Pozwól sobie na złość, smutek i rozczarowanie. Nie zamykaj się jednak w sobie i dziel się swoimi odczuciami z bliskimi.
Mężczyzna musi mieć miejsce tylko dla siebie, przysłowiową "jaskinię" w której może sobie poprzebywać wraz z innymi mężczyznami albo sam.

Niezależnie od tego, czy po pierwszym leczeniu raka – po okresie remisji – „żyjemy we względnym spokoju, czy też pełni obaw, diagnoza stwierdzająca nawrót choroby zawsze jest bolesnym zaskoczeniem. Znowu przeżywamy wstrząs, a potem ogromny żal. Doświadczamy
głębokiego poczucia niesprawiedliwości: „Dlaczego to znowu mnie spotyka? Czy nie zasłużyłam na odrobinę spokoju, po tym wszystkim, co już przeszłam?!”

Obok tych przytłaczających myśli pojawia się gniew, możesz poczuć się oszukana i wprowadzona w błąd.

Dlaczego?

Ponieważ pamiętasz, jak wiele wysiłku i hartu ducha wymagało od Ciebie to, aby nauczyć się radzić sobie z chorobą, gdy pierwszy raz się z nią zmierzyłaś. Jak dzień po dniu pokonywałaś swoją słabość i niewiarę, uczyłaś się oswajać lęk, ufać lekarzom i leczeniu. Jak nauczyłaś się słuchać swojego ciała i pomagać mu w chwilach złego samopoczucia.

Może nawet stałaś się bardziej otwarta w rozmowach z rodziną i przyjaciółmi – odważyłam się mówić o swoich uczuciach i potrzebach?

Być może poszukałaś też wsparcia i dobrych wskazówek u swoich koleżanek – Amazonek i wzorując się na nich zmieniłaś coś w swoim życiu, mając nadzieję, że pomoże Ci to odzyskać trwałe zdrowie?

Przeczytaj: Czym zajmują się Amazonki?

Bezradność i zagubienie…

Jeśli postępowałaś w ten sposób, a mimo to rak powrócił, możesz zareagować zwątpieniem i negacją: „Przecież tak bardzo się starałam, myślałam, że robię wszystko co należy. Czy moje wysiłki miały jakiś sens?” Możesz obwiniać siebie, myśląc: „Zawiodłam... co robiłam źle?”, lub doświadczać zagubienia i bezradności: „Co mam teraz robić? Czy znajdę siły, aby znowu podjąć walkę z chorobą?”

To naturalne i zrozumiałe, że doświadczasz takich uczuć.

Wyrażaj swoje uczucia

One są „w porządku”, bo wyrażają Twoją wewnętrzną prawdę. Przyzwolenie sobie na ich przeżywanie i wyrażanie jest ważną częścią procesu emocjonalnego uzdrawiania się po doznanym szoku. Nie pozwól sobie tylko „ugrzęznąć” w skrywanym bólu i zamartwianiu się: rozmawiaj o nim z bliskimi ludźmi, pozwól sobie na przeżycie smutku i rozczarowania, złość na niesprawiedliwość losu, odczuwanie niepewności i lęku.

Po cóż byłyby łzy, jeśli nie po to, by oczyszczać nas z żalu: po cóż byłby gniew, gdyby nie mobilizował naszych sił, aby podjąć nowe wyzwanie?

Zobacz też: Rak w genach - co robić?

Źródło: Gazeta „Amazonki” nr 5/ Fragment artykułu: „Między zwątpieniem a zawierzeniem: Jak się odnaleźć w sytuacji nawrotu choroby?”, autor Psycholog kliniczny Mgr Teresa Wysocka-Bobryk/ak

Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Redakcja poleca

REKLAMA