Homeopatia jest stosunkowo młodą dziedziną medycyny, która rozwija się wyjątkowo dynamicznie. Po przeszło dwustu latach od odkrycia jej zasad homeopatia klasyczna została wzbogacona o nowoczesną homeopatię kliniczną, homotoksykologię, izopatię.
Leki stosowane w homeopatii powodują powstanie obrazu klinicznego choroby podobnego do wywołanego przez daną chorobę i mają za zadanie pobudzić organizm pacjenta do w
alki, samoobrony, samoregulacji. Leki homeopatyczne dają choremu organizmowi ukierunkowany impuls, aby rozwinął własne siły obronne i uporządkował utraconą równowagę.Nowoczesna homeopatia traktuje człowieka całościowo (holistycznie) - lekarz ocenia nie tylko obecne, konkretne objawy, z którymi zgłosił się do niego pacjent, ale szuka przyczyn choroby, zwraca uwagę na dietę, tryb życia). Terapia ta znajduje zastosowanie w leczeniu chorób ostrych i przewlekłych. Jej stosowanie jest popierane przez Światową Organizację Zdrowia (WHO).
Sławni ludzie, którzy efektywnie stosowali homeopatię, to między innymi:
- Rodzina Królewska Wielkiej Brytanii,
- Mahatma Gandhi,
- Matka Teresa,
- Mark Twain,
- Tina Turner,
- John D. Rockefeller Sr,
- Paul McCartney,
- i inni.
Na całym świecie działają szpitale homeopatyczne, na przykład w Wielkiej Brytanii, Francji, Indiach i wielu innych krajach.
Szkoły homeopatii:
Homeopatia klasyczna: powstanie homeopatii datuje się na rok 1790, kiedy to Samuel Hahnemann wprowadził zasadę "similia similibus curentur" (podobne leczy się podobnym) - wykorzystywał pojedyncze leki dobrane do indywidualnej konstytucji (typu) pacjenta i obrazu choroby.
Homeopatia kliniczna: szukając odpowiedniego leku bazuje na głównych objawach klinicznych (konstytucja, czyli typ pacjenta gra mniejszą rolę), wykorzystując leki złożone (zawierające kilka substancji leczniczych w jednym preparacie). Jest zazwyczaj stosowana w ostrych schorzeniach.
Homotoksykologia stanowi rozwinięcie homeopatii. Nauka ta traktuje wszystkie choroby jako procesy obronne przeciwko homotoksynom, czyli truciznom generowanym przez organizm lub wprowadzanym do niego m.in. z pokarmem czy powietrzem. Według homotoksykologii choroby są następstwem działań obronnych ustroju skierowanych na eliminację homotoksyn. Ich objawy powstają w wyniku przeładowania organizmu homotoksynami, które nie mogą zostać zneutralizowane i wydalone, ponieważ siły odpornościowe ustroju nie są już w stanie stawiać im oporu. Jeśli homotoksyny nie zostaną wydalone, gromadzą się w organizmie i powodują przejście choroby w stan przewlekły. Zdrowie to przywrócenie zaburzonego przez toksyny stanu równowagi. Zasady homotoksykologii opracował Hans–Heinrich Reckeweg. Zgodnie z nimi wszystkie procesy i objawy, które nazywamy chorobami są wyrazem tego, że organizm walczy z toksynami: chce je unieszkodliwić i wydalić. Według homotoksykologii, w przypadku procesów chorobowych mamy do czynienia z biologicznymi, celowymi procesami, których celem jest walka organizmu z toksynami i jego „odtrucie”. Podczas gdy homeopatia klasyczna stawiała na silne rozcieńczenia pojedynczych substancji – homotoksykologia opiera się na silnych stężeniach substancji w lekach złożonych. Leki te maja konkretne wskazania terapeutyczne. Są stosowane w terapii chorób ostrych i przewlekłych.
Izopatia to nurt homeopatii oparty na zasadzie „to samo leczy to samo”. Zatem, w celach terapeutycznych, wykorzystywane są patogeniczne substancje, które wywołały daną chorobę (podobnie jak podczas szczepień ochronnych).
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
