Cząber ogrodowy to ceniona przyprawa, chętnie dodawana do wielu potraw. Jednak cząber to także cenne zioło o nieocenionych właściwościach leczniczych. Oto, co warto wiedzieć o tej roślinie.
fot. Depositphotos
Cząber ogrodowy znany jest także jako satureja, cząberek, fasolowe ziele, pieprzyk, dzięcielina. To roślina dorastająca do wysokości 25-30 cm. Pochodzi z wschodnich terenów Morza Śródziemnego. Obecnie występuje na obszarach zlokalizowanych wokół Morza Śródziemnego, w Europie Środkowej, zachodnich i południowych terenach Azji, na południu Afryki i w Ameryce Północnej. Cząber ma wąsko-lancetowate liście, które ułożone są naprzeciwlegle oraz białe lub różowo-liliowe kwiaty. Cząber kwitnie od lipca do sierpnia.
Czy wiesz, że...
Cząber to przyprawa stosowana już od XVI w. Dodawana zwłaszcza do dań z roślin strączkowych, ponieważ wykazuje silne działanie wiatropędne. Coraz częściej wykorzystuje się właściwości antyseptyczne olejku eterycznego, który zawiera. Może on zwalczać niektóre bakterie oporne nawet na antybiotyki, skuteczny jest m.in. na gronkowca złocistego.
Cząber swoje właściwości lecznicze zawdzięcza przede wszystkim sporej zawartości olejku eterycznego, który wykazuje silne działanie tonizujące i regulujące proces trawienia. Ponadto ma działanie rozkurczowe, przeciwgrzybiczne i przeciwbakteryjne. Cząber łagodzi dolegliwości ze strony układu trawiennego tj. wzdęcia, odbijanie, biegunki, usprawnia i reguluje cały proces trawienny. Ze względu na właściwości antyseptyczne stosowany jest do przemywania ran, w leczeniu stanów grzybiczych skóry, drożdżycy, aft i zapalenia gardła. Olejek eteryczny stosowany jest także w chorobach pęcherza moczowego.
Lecznicze właściwości posiadają:
- ziele – zbierane na początku kwitnienia, a następnie suszone. Jest używane jako przyprawa ze względu na mocny, pieprzny smak i charakterystyczny korzenny aromat. Doskonale pasuje do potraw na bazie roślin strączkowych, zup, ziemniaków, sosów, a także mięsa i grzybów. Suszone ziele stosowane jest także do sporządzania leczniczego naparu.
- olejek eteryczny – otrzymywany z ziela wyniku destylacji. Olejek zawiera karwakrol, tymol i monoterpentyny. Największe stężenie tych składników występuje zaraz przed okresem kwitnienia.
Przepisy na bazie cząbru ogrodowego:
1. Napar z cząbru do stosowania wewnętrznego:
5 g suszonego ziela zalać ok. 200 ml wrzącej wody. Przykryć i pozostawić do zaparzenia przez 10 minut.
- Na wzdęcia, biegunki i odbijanie – odcedzić i pić po 2-3 filiżanki dziennie.
2. Napar z cząbru do stosowania zewnętrznego:
7,5 g suszonego ziela zalać ok. 200 ml wrzącej wody. Parzyć pod przykryciem 10 minut.
- Niewielkie rany – tak przygotowanym naparem przemywać rany kilka razy dziennie
- Grzybica skóry – nasączyć naparem gazik i robić okłady na skórę zmienioną chorobowo
- Zapalenie gardła, afty, drożdżyca – płukać jamę ustną przygotowanym naparem 3-4 razy dziennie
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
