Zaburzenia gospodarki magnezowej

Mężyczna u lekarza fot. Shutterstock
Magnez to jeden z elektrolitów występujący w naszym organizmie, którego prawidłowe stężenie jest niezbędne do przebiegu wielu procesów w organizmie. Zaburzenia w gospodarce magnezowej mogą oznaczać za wysoki lub za niski poziom tego pierwiastka w surowicy. Artykuł ten traktuje o przyczynach, objawach i leczeniu tego typu nieprawidłowości.
/ 13.04.2017 10:03
Mężyczna u lekarza fot. Shutterstock

Prawidłowe stężenie magnezu w osoczu wynosi 0,65 – 1,2 mmol/l. 1% ogólnoustrojowego magnezu znajduje się w osoczu krwi, około 60% w kościach a 40% w mięśniach szkieletowych. Nerki są najważniejszym narządem regulującym gospodarkę magnezową.

Zobacz też: Poziom magnezu w organizmie a stres

Hipomagnezemia – przyczyny, objawy, leczenie

Hipomagnezemia to zmniejszenie stężenia magnezu w surowicy poniżej 0,65 mmol/l. Może to wynikać z niedostatecznej podaży w przypadku diety ubogomagnezowej, długotrwałego żywienia pozajelitowego. Do upośledzonego wchłaniania magnezu z przewodu pokarmowego doprowadzają przewlekłe zaburzenia trawienia i wchłaniania. W niektórych schorzeniach dochodzi do nadmiernej utraty tego pierwiastka z moczem, są to różne wrodzone schorzenia nerek, ale także doprowadzają do tego leki jak diuretyki, aminoglikozydy. Objawy hipomagnezemii są nieswoiste.

Najczęściej występują zaburzenia rytmu serca (częstoskurcz, migotanie przedsionków, migotanie komór), objawy nerwowo-mięśniowe (drżenia kończyn i języka, tężyczka, osłabienie siły mięśniowej). Pewne zmiany będą również widoczne w zapisie EKG. Rozpoznanie stawia się w oparciu o pomiar magnezu w surowicy. Zawsze konieczne jest oznaczenie stężenia innych jonów w surowicy, poziomu kreatyniny oraz wykonania gazometrii. Niekiedy oznacza się także wydalanie dobowe magnezu z moczem. Do wyrównania poziomu magnezy istotne jest usunięcie przyczyny. W hipomagnezmii objawowej podaje się ponadto sole magnezu dożylnie.

Hipermagnezemia – przyczyny, objawy, leczenie

Hipermagnezemia to zwiększenie stężenia magnezu w surowicy powyżej 1,2 mmol/l. Może być to wynikiem nadmiernej podaży związków magnezu, na przykład stosowanie tlenku magnezu w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy. Choroby zapalne żołądka i jelit będą powodować nadmierne wchłanianie magnezu z przewodu pokarmowego. W ostrej lub przewlekłej niewydolności nerek, niedoczynności kory nadnerczy będziemy obserwować upośledzone wydalanie magnezu przez nerki.

Objawy to między innymi: osłabienie siły mięśniowej, zaparcia, nudności, zatrzymanie moczu, hipotensja, hipowentylacja, senność a nawet śpiączka. W zapisie EKG mogą się pojawić zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego. Rozpoznanie hipermagnezemii stawia się na podstawie stężenia magnezu w surowicy. Oznacza się także stężenia innych jonów i poziom kreatyniny. Należy dążyć do usunięcia przyczyny hipermagnezemii.

W stanach naglących jak zaburzenia rytmu serca, zaburzenia wentylacji, podaje się sole wapnia, zwiększa się wydalanie magnezu z moczem poprzez podaż płynów i leków moczopędnych. W stanach zagrożenia życia szybkie zmniejszenie magnezemii można uzyskać wykonując dializę.

Zobacz też: Nerki na diecie

Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Redakcja poleca

REKLAMA