Menopauza jest to ostatnie krwawienie miesiączkowe w życiu kobiety, po którym przez 12 miesięcy miesiączka już nie występuje. Rozpoznanie takie stawiane jest więc retrospektywnie. Średni wiek wystąpienia menopauzy wynosi ok. 51 lat.
Okres obejmujący kilka lat poprzedzających menopauzę oraz jeden rok po menopauzie nazywany jest perimenopauzą (okres okołomenopauzalny, „klimakterium”, „przekwitanie”).
Nie określono dokładnie początku perimenopauzy. Większość autorów przyjmuje okres 3-4 lat przed ostatnią miesiączką jako okres okołomenopauzalny w życiu kobiety, choć zdarzają się także osoby twierdzące, iż jest to 5 lat. Niemniej jednak, jest to czas „starzenia się” jajników. W związku z tym może dochodzić do nieprawidłowych krwawień miesiączkowych.
Przyjmują one postać:
- rzadkiego miesiączkowania
- częstego miesiączkowania
- obfitych lub skąpych miesiączek
- krwawień przed- i po- miesiączkowych
Polecamy: Endometrioza - co to za choroba?
Rzadkie miesiaczkowanie (oligomenorrhoea)
Cykl trwa dłużej niż 31 dni. Nasilenie krwawienia miesiączkowego może być zarówno bardziej skąpe jak i bardziej obfite. Zaburzenie to łączy się z brakiem jajeczkowania, a także z nieregularnością występowania jajeczkowań, co charakterystyczne jest dla perimenopauzy.
Częste miesiączki
Cykl trwa krócej niż 24 dni. Skrócenie cyklu następuje głównie kosztem fazy pomiesiączkowej, a średni czas skrócenia cyklu to 3 dni. U części kobiet zmianom rytmu miesiączkowania towarzyszą krwawienia i krwotoki z macicy niezwiązane z miesiączkowaniem oraz występujące w czasie miesiączki. Krwawienia te, nazywane czynnościowymi, spowodowane są rozrostem endometrium (błona śluzowa macicy) z powodu przetrwania pęcherzyka jajnikowego. Przewlekłe krwawienia czynnościowe – trwające ponad 7 dni – szczególnie często występują w ostatnim roku przed menopauzą. Nazwano je krwawieniami klimakterycznymi.
Pomimo tego, że przewlekłe krwawienia klimakteryczne ściśle kojarzy się z menopauzą, nie oznacza to jednak, że zawsze jest to krwawienie nieszkodliwe. Dopóki nie zostały wykluczone przyczyny organiczne krwawienia np. polipy, mięśniaki czy rak, nigdy z pewnością nie można postawić takiego rozpoznania.
Polecamy: Niepokojące objawy w przebiegu miesiączki
Leczenie zaburzeń miesiączkowania zależy od podejrzewanej etiologii. W przypadku przewlekłych krwawień można podjąć próbę leczenia farmakologicznego, ale gdy w przeciągu 48-72 godzin nie nastąpi poprawa należy przeprowadzić wyłyżeczkowanie jamy macicy. Jeśli chodzi natomiast o zaburzenia częstości krwawień to nie należy podejmować żadnych działań, gdyż zmiany te są objawem „starzenia się” jajników
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
