Leczenie operacyjne jest dalekie od doskonałości, o czym może chociażby świadczyć mnogość technik, jakie opisano w tym temacie – różnego typu operacji już jest około 200! Każda z metod ma na celu naprawienie struktur, które uległy uszkodzeniu, dzięki czemu cewka moczowa i pęcherz nie współgrają ze sobą.
Rodzaje zabiegów
Jednym ze sposobów operacji inkontynencji jest plastyka przedniej ściany pochwy. Polega na zebraniu nadmiaru mięśnia budującego pochwę i wycięciu tego nadmiaru, w rezultacie zmniejsza się ruchomość cewki moczowej. Z pozostałych zabiegów wymienić należy podwieszanie szyi pęcherza moczowego oraz tzw. operacje slingowe (podwieszające).
Slingi wykonywane są z użyciem taśm z materiału organicznego. Możemy tutaj wykorzystać część naszego ciała np. powięzie mięśniowe lub materiały biologiczne z organizmu zwierzęcego (przykładowo: Pelvicol – bezkomórkowy kompleks kolagenu z włóknami elastylowymi). Materiał organiczny może być także zastąpiony materiałem syntetycznym, np. z polipropylenu. Technika tension-free vaginal tape (TVT) wykorzystuje monofilamentową taśmę polipropylenową w celu kompensacji niewydolności więzadeł przytwierdzającą cewkę moczową w jej prawidłowym umiejscowieniu. W trakcie zabiegu unosimy środkową część cewki moczowej, co przywraca prawidłowe warunki anatomiczne i wydolność układu zwieraczowego.
Czytaj też: Czy przyczyny nietrzymania moczu mogą być przemijające?
Operacje są wykonywane poprzez powłoki brzuszne, inne z dostępu przezpochwowego. Wielką rewolucję wywołały techniki operacyjne wykorzystujące specjalnie wyprofilowane igły operacyjne, dzięki czemu blizna pooperacyjna jest niewielka, wręcz śladowa, a czas hospitalizacji niezwykle krótki.
W leczeniu wykorzystujemy także iniekcje okołocewkowe z past teflonowych, kolagenu, tłuszczu, tlenku cyrkonium.
Warto pamiętać, że żadna operacja nie jest „złotym środkiem” na ustąpienie dolegliwości, a mnogość wyboru sprawia, że nawet chirurg może mieć problem z wyborem właściwej techniki operacyjnej.
Samo nietrzymanie moczu nie powinno skłaniać do nalegania o przeprowadzenie takiej operacji – w leczeniu pamiętajmy o leczeniu zachowawczym, tj. nieoperacyjnym. Każdy bowiem zabieg operacyjny niesie ze sobą ryzyko wystąpienia działań niepożądanych jako efekt przeprowadzonego zabiegu.
Czytaj też: Problemy z nietrzymaniem moczu - gdzie po pomoc?
Możliwe skutki uboczne
Zaburzenia, jakie się pojawią po zabiegu, mogą być wynikiem samego przebywania na sali operacyjnej, techniki znieczulenia, powikłań o charakterze zakażeń pooperacyjnych, jak i nieskuteczności samej operacji – nie ma bowiem 100% pewności, że po operacji powróci każdej pacjentce właściwe trzymanie moczu. Przyczyną niepowodzeń po operacjach są najczęściej: niewłaściwa kwalifikacja do zabiegu, zły wybór materiału operacyjnego (np. zła siatka), zła technika operacyjna, brak doświadczenia operatora w tego typu zabiegach, a także obecność czynników predysponujących do wystąpienia defektów statyki, np. przewlekłych zaparć, uporczywego kaszlu.
Czytaj też: Jakie wybrać podpaski NTM na noc?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
