Bolesny problem - zapalenie migdałków

Częste anginy, ból, pieczenie, niemożność połykania, rozpulchnienie, „ropny” smak w ustach, chrypka, „dziurawe migdały”, nieprzyjemny zapach z ust, odpluwanie czopów ropnych... To jedynie część z dolegliwości, które mogą dotyczyć migdałków podniebiennych. Wydawałyby się - banalne schorzenie, ale niestety mogące nieść za sobą wiele przeróżnych, mniej lub bardziej groźnych powikłań.
/ 24.04.2009 08:40
Częste anginy, ból, pieczenie, niemożność połykania, rozpulchnienie, „ropny” smak w ustach, chrypka, „dziurawe migdały”, nieprzyjemny zapach z ust, odpluwanie czopów ropnych... To jedynie część z dolegliwości, które mogą dotyczyć migdałków podniebiennych. Wydawałyby się - banalne schorzenie, ale niestety mogące nieść za sobą wiele przeróżnych, mniej lub bardziej groźnych powikłań.

Poważnymi powikłaniami są np. zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, gorączka reumatyczna, ostre kłębuszkowe zapalenie nerek, choroby stawów i serca.

Najczęstszym czynnikiem wywołującym zapalenie migdałków jest Streptococcus pyogenes – paciorkowiec ropny.

Diagnostyka polega na wykonaniu szybkiego testu wydzieliny z gardła, wykonaniu z krwi żylnej odczynu antystreptolizynowego (ASO), morfologii krwi, Odczynu Biernackiego (OB), poziomu białka CRP (świadczącego o toczącym się stanie zapalnym), badaniu moczu (z uwagi na powikłania nerkowe), EKG (np. w razie powikłań sercowych).

Bolesny problem - zapalenie migdałków

Leczenie zapalenia migdałków rozpoczyna się od wdrożenia antybiotykoterapii, na którą wrażliwy jest paciorkowiec ropny (penicyliny np. Ampicillin, cefalosporyny (np. Zinnat), erytromycyna (np. Erytromycinum), klindamycyna (np. Dalacin C)). Warto dodatkowo wykonywać płukanie gardła ciepłym roztworem solnym (1 łyżka soli na szklankę wody) lub ziołowym (z szałwii, rumianku, tymianku). Ostateczną metoda leczenia, jest tosilectomia, czyli chirurgiczne usunięcie migdałków.
U dzieci wykonywane jest ono w znieczuleniu ogólnym, a pobyt w szpitalu średnio wynosi około 4 -5 dni.

Ważne jest aby minimum tydzień przed zabiegiem nie podawać dziecku leków, które mogą zwiększyć ryzyko krwawienia. Są to np.: Aspiryna, Polopiryna, Acard, Paracetamol, Panadol, Codipar, Gripex, Fervex, Teraflu,Grypolek, Tabcin, Ibuprom, Ibum, Ibuprofenum, Ketoprofen, Ketonal, Profenid. Co do leków antyagregacyjnych np. Kroplidogrel, Heparyna itp. , które są przyjmowane przez dziecko w ramach terapii specyficznych chorób, przerwę lub zmianę dawki należy wcześniej skonsultować z lekarzem.

Po zabiegu powinno się zachęcić dziecko do płukania gardła roztworem rumianku i do jego popijania. Po tonsilectomii jest ryzyko wystąpienia wymiotów i krwawienia, dlatego też pozycją zalecaną jest pozycja na boku. Trzeba eliminować czynniki wywołujące kaszel i kichanie. Zaleca się także ograniczenie rozmowy. Dla dzieci nie będzie problemem dieta po zabiegu. Powinna się ona opierać na chłodnych, niekwaśnych i niepikantnych potrawach. Najczęściej serwuje się lody i galaretki. Do picia najbardziej nadaje się wspomniany już rumianek i inne niekwaśne płyny.
Niestety po usunięciu migdałków pozostaje problem bólu, który na szczęście jest łagodzony poprzez odpowiednią terapię. Zapobiega się jego wystąpieniu poprzez podłączenie kroplówek bezpośrednio po zabiegu.

Istotną sprawą jest też nawilżanie powietrza. Już w domu powinniśmy zadbać o ten „parametr mikroklimatu” w pokoju dziecka. Wystarczy postawienie w kilku miejscach w pokoju pojemników z wodą, lub powieszenie na kaloryferach specjalnych nawilżaczy.
Ważna jest również higiena przygotowywania posiłku i jego spożywania. Głównie chodzi tu o mycie produktów spożywczych, a przede wszystkim rąk.

Trzeba również wiedzieć, czym u dziecka może manifestować się krwawienie. Otóż dziecko może nam je samo zgłosić, określając dyskomfort jako spływanie czegoś po gardle. My jednak możemy zauważyć zwiększoną częstotliwość połykania, odpluwanie lub wyciek krwi z ust, wymioty podbarwione krwią, bladość skóry dziecka i płacz.

Tonislectomia jak każdy zabieg niesie za sobą ryzyko powikłań. Do najczęstszych należą krwawienie, zakażenie i ból.

Na podstawie:
Dróżdż-Gessner Z., „Zarys pielegniarstwa pediatrycznego”, Wydawnictwo Naukowe Akademii Medycznej im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, Poznań 2006

Katarzyna Ziaja

Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Redakcja poleca

REKLAMA