Skąd biorą się nadżerki?
Nadżerką nazywa się niewielką rankę (nadżerka prawdziwa) lub zmianę nabłonka (nadżerka rzekoma) występującą na pograniczu pochwy i szyjki macicy. Nadżerki prawdziwe może spowodować m.in. niewielki mechaniczny uraz, np. otarcie podczas stosunku, czy źle założony tampon. Przyczyniają się też do niej stany zapalne narządu rodnego lub stosowanie niektórych środków chemicznych (np. plemnikobójczych).
Nadżerki rzekome najczęściej powstają na skutek zmian hormonalnych, stanów zapalnych, pęknięcia szyjki macicy podczas porodu. Nadżerka rzekoma może też powstać bez wyraźnej przyczyny. Uwaga! Ten rodzaj występuje zdecydowanie częściej, zwykle u kobiet w wieku 25–35 lat.
Jak rozpoznać objawy nadżerki?
Nadżerka zwykle nie powoduje żadnych dolegliwości. Żeby można ją było wcześnie wykryć, warto kontrolnie (raz do roku) odwiedzać ginekologa. Objawy, które mogą świadczyć o nadżerce to:
- upławy,
- plamienia po stosunku,
- dyskomfort odczuwany w podbrzuszu,
- bóle krzyża.
Jak leczyć nadżerki?
Jeśli lekarz rozpozna u ciebie nadżerkę, zleci cytologię i ewentualnie inne badania, np. posiew (gdy wykryje również zakażenie). Czasem wystarczy wyleczyć stan zapalny, by pozbyć się problemu. Jeżeli to nie pomoże, konieczne może się okazać usunięcie nadżerki podczas prostego zabiegu. O tym, jaką metodą go wykonać decyduje lekarz. Do wyboru ma:
- przymrożenie ciekłym azotem,
- wypalenie prądem lub laserem (nie boli!).
- jeśli zaś zmiany są mocno zaawansowane, konieczne bywa wycięcie nadżerki (tzw. elektrokonizacja).
Czytaj także:
Jak poznać objawy zakażenia chlamydią?
Najważniejsze fakty o chorobach jajników
7 faktów i mitów o wirusie HPV
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
