Welon to znak inicjacji i wejścia w dojrzałe życie. Od dawien dawna młoda dziewczyna w dniu ślubu po raz pierwszy zakładała strój dorosłej kobiety, którego nieodłączną częścią był welon.
W przeszłości welon gęsto zakrywał całą twarz aby później przekształcić się w lekką, przejrzystą chustę. W pierwszych wiekach chrześcijaństwa welon symbolizował osłonę niewinności, dlatego nosiły go dziewice poświęcone Bogu, a także panny młode.
Welon jest uzupełnieniem i wykończeniem stroju. Dobrany stosownie do fasonu sukni oraz urody panny młodej, decyduje o końcowym efekcie całej kreacji. Wybór welonów jest przeogromny. Może być on krótki, długi niczym tren. Niektóre welony składają się z dwóch części: dłuższa część okala całą sylwetkę, krótsza – przełożona przez twarz panny młodej – tworzy woal. Welony najczęściej wykonane są z tiulu lub szyfonu. Może być wykończony haftami, koronką lub lamówką.
Niektóre panny młode nie są przekonane do welonów. Ale nie ukrywajmy, że na głowie powinna być jakaś ozdoba. Stanowi to dopełnienie ślubnej kreacji. Taką ozdobą może być na przykład diadem. Wpięty we włosy, nadaje dostojnego wyglądu całej sylwetce. Innym rozwiązaniem jest tiara. Tiara może być ozdobiona perłami, koralami.
Zastanawiając się zatem nad wyborem welonu, warto uzmysłowić sobie, że tak piękną ozdobę, będącą równocześnie symbolem ślubu, panna młoda zakłada jeden raz w życiu.
