Zrozumieć dysleksję - Nastolatki

Dzieci powróciły do szkół po wakacjach, a wraz z nimi powróciły typowe szkolne problem. Dysleksja to jeden z najczęstszych.

Naukowo definiowana jako zaburzenie procesu uczenia się na poziomie czytania oraz rozumienia słowa pisanego. Wcale nie jest skorelowana z niskim poziomem inteligencji - często bardzo zdolne i umotywowane dzieci borykają się z tym problemem. Jednak już z prawidłowym Zrozumieć dysleksję

wsparciem i pomocą dziecko dysleksyjne może bardzo dobrze radzić sobie w szkole.

Kluczem do zrozumienia dysleksji jest wyobrażenie sobie procesu przyswajania tekstu przez mózg – normalnie dziecko patrząc na litery kojarzy je z dźwiękami mowy i składając w myślach całe słowo jest w stanie prawidłowo przeczytać wyraz. Dzieci z dysleksją mają to dekodowanie znacząco zaburzone – nie potrafią tak łatwo połączyć znaku graficznego litery ze zgłoską i złożenie całego słowa w jedno zabiera im zwykle bardzo dużo czasu. Często też pierwszym sygnałem dla rodziców bywa zwyczajne przekręcanie znacznej ilości słów, na zasadzie „kot – tok” czy „wół – łów”, co oczywiście wcale nie musi jeszcze oznaczać dysleksji.

Badania wskazują, że dysleksja pojawia się w trakcie rozwoju mózgu i może być uzależniona genetycznie. Jeśli chodzi o diagnozowanie to zdarzają się sytuacje skrajne – od dzieci męczących się latami z nauką, u których nikt nie wykrył przypadłości, po rodziców, którzy są w stanie zrobić wszystko, aby ich dziecko było dyslektykiem i miało bardziej ulgowe traktowanie w szkole, zwłaszcza na maturze.

Zasadniczo, podstawowe symptomy pozwalające zidentyfikować występowanie dysleksji to wyraźne, uporczywe trudności dziecka z:

Nauką mowy
Wymawianiem dłuższych słów
Rymowaniem
Uczeniem się alfabetu, dni tygodnia, miesięcy, kolorów, itd.
Pisaniem własnego imienia i nazwiska
Kojarzeniem liter z odpowiadającymi im dźwiękami
Prawidłowym stosowaniem liter „b” i „d”
Pisaniem ręcznym i koordynacją manualną

Te proste symptomy wiążą się oczywiście z nieco poważniejszymi konsekwencjami w rozwoju szkolnym – zwykle problemy nawarstwiają się i dziecko nabiera wyraźnej niechęci do nauki. Gorzej idą mu testy, ma trudności z nauką języków obcych, unika czytania, pozostaje w tyle za rówieśnikami. W najgorszym przypadku dochodzi nawet do marginalizacji społecznej – zaczynają się wyzwiska typu „głupek”, wyśmiewanie, szydzenie.

Każda rodzina musi samodzielnie wypracować system radzenia sobie z problemem i oczywiście bacznie monitorować rozwój intelektualny dziecka. Istnieje szeroki system pomocy specjalistycznej, gdzie można zasięgnąć porady i uzyskać wiele cennych wskazówek. Regularna praca z dobrym ekspertem lub nauczycielem może przynieść wspaniałe rezultaty i dziecko może łatwo nadgonić szkolne zaległości. Postępom sprzyja również odpowiednia atmosfera w domu – wspieranie dziecka w wysiłkach, okazywanie zrozumienia dla błędów, ale też wymaganie solidnej pracy to najlepsze, co mogą zrobić rodzice. Ponadto, zachęcanie do podjęcia hobby czy sportów to świetny sposób, aby pomóc dyslektykowi odzyskać wiarę w siebie i swoje możliwości.

Pamiętajmy, że dysleksja nie jest ani powodem do niższych oczekiwań, ani przeszkodą w odniesieniu sukcesu z życiu zawodowym. Historia zna wspaniałe przypadki wielkich karier – artystów, naukowców, atletów i polityków, którzy poradzili sobie z tym problemem.

Agata Chabierska

Tagi: dziecko, szkoła, nauka, czytanie, nastolatki, dysleksja, wymowa