Prawie każdy grubas gotów by przysiąc, że jada jak wróbelek, a za zwały tłuszczu winę ponoszą skłonności dziedziczne lub bliżej nieokreślone zaburzenia hormonalne. Owszem, bywa i tak, ale łącznic takich przypadków jest
nie więcej niż 10-15 procent, a doświadczony lekarz potrafi je odróżnić na pierwszy rzut oka. Najczęściej otyłość ma podłoże środowiskowe, czyli mówiąc po prostu, wynika z niewłaściwego odżywiania i trybu życia. Jeśli siedząc przy biurku w pracy, bez przerwy coś przegryzasz, a wolny czas zamiast na spacerze lub w sali gimnastycznej spędzasz przed telewizorem, rozpierając się w fotelu i co chwila sięgając po orzeszki lub chipsy - nie masz szans na zachowanie szczupłej sylwetki. Lekarz ująłby to tak: jeśli systematycznie dostarcza się organizmowi więcej energii w postaci jedzenia niż może on wydatkować, otyłość staje sie nieunikniona.Doskwiera im jeszcze nadmierna potliwość.I nic dziwnego. Wyobraź sobie jakbyś bez przerwy musiała nosić plecak z pięcio- czy dziesięciokilogramowym ciężarem. A w takiej właśnie sytuacji jest osoba dźwigająca zwały tłuszczu.
Wśród osób otyłych umieralność z powodu chorób serca jest wyższa o 60 proc, z powodu cukrzycy o 270 proc, z powodu chorób wątroby o 110 proc, a z powodu kamicy żółciowej o 80 proc.
Wystarczy codziennie jedna kostka cukru za dużo, by po trzydziestu latach dorobić się dwudziestu kilogramów nadwagi.
Nadmiar tłuszczu jest szkodliwy, ale z tego wcale nie wynika, że tkanka tłuszczowa nie jest człowiekowi do niczego potrzebna. Przeciwnie, stanowi wspaniały magazyn energii, z którego można czerpać na przykład w chwilach zwiększonego wysiłku. Normalnie tłuszcz stanowi najwyżej 25 proc. masy ciała u mężczyzny i 20 proc. u kobiety. To bardzo dużo, wystarczyłoby na przeżycie bez jedzenia nawet 40 dni. Tkanka tłuszczowa ludzi otyłych składa się z takich samych komórek, jak ludzi szczupłych, tyle że u grubasów jest ich znacznie więcej i do tego są bardzo duże. Myli się jednak ten, kto przypuszcza, że schudnąć można bądź zmniejszając liczbę komórek tłuszczowych, bądź ich rozmiary. W rzeczywistości możliwa jest tylko ta druga droga. Liczba komórek tłuszczowych ustala się bowiem już w dzieciństwie i nie ma sposobu, by ją później zmniejszyć. Oto dlaczego osoby przekarmiane w dzieciństwie przez troskliwe mamy muszą walczyć z nadwagą do końca swych dni. Nawet jeśli uda się im schudnąć, bardzo szybko i z nawiązką odrabiają straty.
Ludzie tyją w różny sposób. Mężczyznom rosną przede wszystkim ramiona, kark, piersi i brzuch, stają się więc okrągli jak jabłko. Kobietom przybywa tłuszczu na biodrach, pośladkach i udach, tak że przypominają kształtem gruszkę. Ani jedno, ani drugie piękne nie jest, ale przynajmniej górną otyłość łatwiej zlikwidować, ponieważ powstaje w wyniku rozciągnięcia komórek tłuszczowych. Niestety, „jabłka" mają często podwyższony poziom złego cholesterolu, podwyższony poziom cukru we krwi, nadciśnienie tętnicze. W sumie są więc bardziej narażeni na choroby serca i cukrzycę.
Dla kobiet okresem krytycznym często bywa ciąża. Objadanie się w tym szczególnym momencie życia za dwoje nie tylko nie jest potrzebne, ale wręcz przynosi szkodę, prowadzi bowiem do otyłości, której bardzo trudno się pozbyć. Kobieta o przeciętnym wzroście nie powinna przytyć w czasie ciąży więcej niż 12 kg.
Co robić, jeśli już dorobiliśmy się otyłości? Biorąc pod uwagę negatywne skutki zdrowotne z tym związane, jedyną rozsądną decyzją wydaje się odchudzanie. Łatwo radzić, trudniej zrobić. Trzeba jasno powiedzieć, że dieta-cud, pozwalająca schudnąć szybko i bez wysiłku, po prostu nie istnieje.
Zasada racjonalnej diety odchudzającej jest prosta -jedzenie powinno dostarczać człowiekowi mniej energii, niż potrzebuje organizm, wtedy brakujących kalorii dostarczy spalanie zmagazynowanego tłuszczu. I tak do czasu, aż waga wróci do normy. Jeśli jednak komuś się wydaje, że zaraz potem można będzie jeść jak dawniej, to szkoda wysiłku na odchudzanie. Utrzymanie szczupłej sylwetki zapewnia tylko trwała zmiana sposobu odżywiania.
Jeśli masz, wątpliwości, sprawdź, czy przypadkiem nie jesteś otyła. W tym celu ciężar ciała (w kilogramach) podziel przez wzrost (w metrach) podniesiony do kwadratu. Wynik w granicach 22—25 oznacza ciężar prawidłowy, jeśli wychodzi więcej, najlepiej od razu zacząć sie odchudzać.
Przykład: wzrost 175 cm czyli 1,75 ni, waga 75 kg. Obliczamy: 75 podzielić przez 3,0625 równa sie około 24,5.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
