Maciej Kot

ADHD

ZESPÓŁ NADPOBUDLIWOŚCI PSYCHORUCHOWEJ U DZIECI

Jest zespołem hiperkinetycznym, zespołem deficytu uwagi.

Pierwsze objawy zespołu obserwuje się zwykle we wczesnej fazie
rozwojowej ( często przed 5 rokiem życia ).

Podstawowe cechy:
Niezdolność do kontynuowania dłużej trwającej aktywności celowej,
która wymaga włączenia procesów poznawczych. Prowadzi to do ciągłej
zmiany obiektu zainteresowania, bez kończenia rozpoczętej aktywności.
Zachowanie takie jest podstawą koncepcji, że zaburzenie pierwotne
dotyczy koncentracji uwagi. Dzieci z zespołem nadpobudliwości
psychoruchowej cechuje duża odwracalność uwagi, wzmożona ruchliwość,
często impulsywność co w okresie szkolnym będzie doprowadzać do
dołączenia się trudności z przyswajaniem wiadomości. Niepokój ruchowy
prowadzi do niemożności przebywania w jednym miejscu, może ujawnić się
w tzw. ciągłym bieganiu, przekładaniu przedmiotów z miejsca na
miejsce, niekiedy niszczeniu ( rzadko celowym, często jest to demontaż
zabawek i porzucanie jej części w różnych miejscach ).

Opisane cechy są przyczyną poważnych trudności wychowawczych głównie w
domu.

Największe nasilenie objawów przypada na okres szkolny, potem
nasilenie objawów zwykle zmniejsza się, u części dzieci zanikają
zupełnie, u niektórych utrzymują się w formie poronnej.

Zespół występuje częściej u chłopców ( 6 - 8 razy częściej niż u
dziewczynek.

Etiologia i patogeneza zaburzenia nie jest dobrze poznana. Stwierdzono
rodzinne występowanie z.n. psychoruchowej oraz wysokie wskaźniki
zaburzeń afektywnych u bliskich lub krewnych, co może wskazywać na
udział czynników genetycznych.

Stosowanie terapii plastycznych odwraca zespół deficytu
uwagi ,doprowadza do procesów poznawczych . Używanie zdecydowanych
barw przez dzieci sugeruje związek jak i kontakt ze sztuką, co wpływa
pozytywnie na proces przebiegu odwrócenia uwagi w zachowawczej
aktywności celowej.