Panowie, których mamy są chodzącymi wulkanami seksu, mogą być pewni, że ich partnerki będą równie ponętne. Podobny mechanizm zachodzi między córkami i ojcami.
Tę zależność badał Węgier Tamas Bereczkei pracujący na University of Pecs, który sfotografował twarze 67 studentów będących ze sobą od dłuższego czasu i dodatkowo zdobył zdjęcia ich rodziców, a następnie zmierzył takie wymiary uwiecznionych na zdjęciach jak długość i szerokość nosa, twarzy i oczu w odniesieniu do długości całej twarzy. Bazując na tych obliczeniach, Bereczkei i jego zespół stwierdzili, że twarze partnerów studentek są bardzo podobne wymiarowo do twarzy ojców dziewczyn, a zbieżności koncentrowały się szczególne na środkowych partiach twarzy: stosunek długości nosa oraz szerokości oczu do długości twarzy. Podobnie było z wybrankami studentów, które miało dużo zbieżnych cech z wyglądem twarzy matek mężczyzn, jednak przedstawiciele płci brzydkiej w swym wyborze skupiali się bardziej na dolnych partiach twarzy swoich sympatii: ważny był stosunek szerokości szczęki i twarzy oraz ust (a więc ich „pełności”).
Ta obserwacja pozwoliła naukowcom na sformułowanie zjawiska tzw. seksualnego odbicia, które ma miejsce także w świecie zwierząt, których gatunki wybierają osobników podobnych do nich, będąc pewnym, że pochodzą z tego samego środowiska, a co za tym idzie – są równie wytrzymałe i dobrze przystosowane do danych warunków życia. Jednak możliwość wyboru przez zwierzęta podobnego do siebie osobnika może je zwyczajnie „odrzucać”, ponieważ identyczny jak rodzice przedstawiciel gatunku może się okazać ich bliskim krewnym, który posiada identyczne geny i może przez to spowodować choroby potomstwa spowodowane właśnie brakiem różnorodności genów. Bereczkei nie mógł jednak jasno stwierdzić, który z tych mechanizmów (a może jakiś dodatkowy) najbardziej wpływa na sposób doboru partnerów życiowych wśród ludzi.
Źródło: newscientist.com
