Przedostają się do pływającego domu, który - jak się wkrótce okazuje - jest niezwykły. To, tak naprawdę, teatr – wyposażony w scenę i całe teatralne zaplecze. Zamieszkuje go tajemnicza wielbicielka teatru – Emma. Emma postanawia przyjąć pod swój dach Rodzinę Muminków…
Tak rozpoczyna się kinowa opowieść o sympatycznych mieszkańcach Doliny Muminków, znanych starszej i młodszej publiczności z telewizyjnych wieczorynek oraz z bestsellerowego cyklu książeczek dla dzieci autorstwa Tove Jansson, za które autorka była
wielokrotnie nagradzana (m.in. Medalem Hansa Christiana Andersena i Orderem Uśmiechu).„Polskie” Muminki doczekały się wreszcie ekranizacji kinowej. Na kanwie polskiego serialu powstał fiński film pełnometrażowy „Lato Muminków” w reżyserii Marii Lindberg. Zremasterowane i odświeżone Muminki podbiją serca kolejnego pokolenia młodych widzów już 15 maja 2009 roku.
Bohaterowie filmu
MUMINEK (Moomintroll) - Osobnik rozbrajająco naiwny, ale o wielkim sercu. Występuje we wszystkich książkach oprócz „Doliny Muminków w Listopadzie”. Najważniejszy jednak jest w „Zimie Muminków”.
„(...) W pewien czwartek pod koniec upałów, w stawku
z brązową wodą, na prawo od drzew, na których wisiał hamak Tatusia, Muminek złowił małego smoka. Rzecz jasna nie miał zamiaru wyłowić smoka. Usiłował jedynie nałapać trochę drobnych stworzonek, które krążyły na dnie w mule; chciał bowiem zbadać, jak poruszają nogami, i sprawdzić, czy rzeczywiście niektóre z nich pływają tyłem.(...)”
TATA MUMINKA (Moominpappa) - Typ marzyciela i beznadziejnego romantyka, twórca książki na własny temat zatytułowanej „Pamiętniki Tatusia Maminka”. W książce „Tatuś Muminka i morze” zmusił rodzinę do opuszczenia własnego domu. Zamieszkali w opuszczonej latarni morskiej na małej skalistej wysepce, gdzie Tatuś głównie łowił ryby i oddawał się filozoficznym rozmyślaniom na temat morza.
„(...) Tatuś przeziębił się w samym środku upalnego lata i nie chciał pić gorącego mleka z cebulą i cukrem, nie chciał się też położyć. Siedział na huśtawce w ogrodzie, co chwila wycierał nos i twierdził, że cygara mają okropny smak (...) Nigdy przedtem nie był chory, więc traktował to niesłychanie poważnie (...)”
MAMA MUMINKA (Moominmamma) - osoba niezwykle wyrozumiała, cierpliwie znosząca dziwne zachowania swojej rodziny. Nie pojawia się jedynie w „Dolinie Muminków w Listopadzie”, zaś w „Zimie Muminków” głównie śpi.
„(...) Mama wepchnęła brudne naczynia pod łóżko, żeby pokój wyglądał porządniej, i wyszła na dwór, chcąc poszukać kawałka ziemi. To było bardzo ważne. Szukała i szukała. Obeszła całe wzgórze, na którym stała latarnia morska. Przeszła przez wrzosowisko aż do miejsca, gdzie rósł mech, okrążyła zarośla i zapuściła się między osiki. Szła i szła po ciepłym torfowym gruncie, ale ziemi nigdzie nie było (...)”
PANNA MIGOTKA (Snork Maiden) - osóbka wykazująca się sporą dozą kobiecej próżności. Wielka miłość Muminka. Uwielbia biżuterię i swoje własne odbicie.
„(...) - Bufka powinna zmienić uczesanie - powiedziała Mimbla. - Nie do twarzy jej z przedziałkiem pośrodku. - Grzywki też nie może mieć. - uznała Panna Migotka i wzburzyła swoje miękkie włosy pomiędzy uszami. Przygładziła chwaścik na końcu ogona i odwróciła się, żeby sprawdzić, czy puszek na grzbiecie układa się jak należy.
- Czy to przyjemnie być włochatą na całym ciele? - spytała Mimbla.
- Bardzo - odpowiedziała Panna Migotka z zadowoleniem. - Bufka, czy ty jesteś włochata? Bufka nie odpowiedziała.(...)”
MAŁA MI (Little My) - typ wyjątkowo złośliwy i wszędobylski. Jej ciekawość jest aż niebezpieczna. Mówi to co myśli i na co ma ochotę. Generalnie - robi tylko to co chce i chodzi tam gdzie jej się podoba, albo tam gdzie chodzić nie wolno. Jest młodszą siostrą Mimbli.
„(...) - Moja babcia jest już cała porośnięta - dodała Mi od niechcenia. - Siedzi tam, w salonie. Albo raczej to, co z niej zostało. Wygląda jak duża zielona kupa grzybów i można ją poznać tylko po tym, że z jednej strony sterczą jej wąsy. Lepiej przysuń ten dywan pod drzwi. O ile to coś pomoże.(...) Gdzieś w głębi domu dalej cykał zegar. - To jest właśnie dźwięk, który wydają grzyby, kiedy rosną - wyjaśniła Mi. - Rosną i rosną, aż wysadzą drzwi i powłażą na ciebie. (...)”
WŁÓCZYKIJ (Snufkin) - typ niezależny, który nie podporządkowuje się żadnym nakazom. Jak wskazuje jego imię, za długo w jednym miejscu nie posiedzi.
„(...)Włóczykij z nosem do góry węszył w powietrzu, było zimne jak żelazo. Pachniało elektrycznością. Pioruny waliły wielkimi, drgającymi pękami, jak równoległe słupy światła, cała dolina rozjaśniała się od ich oślepiającego blasku! Włóczykij tupał nogami z radości i zachwytu. Czekał na wiatr i deszcz, ale nie nadchodziły. Tylko wciąż grzmiało między szczytami gór, jakby przetaczały się tam i z powrotem ciężkie ogromne kule; czuć było zapach spalenizny.(...)”
źródło: kinoswiat.pl
(a.)
