Jak rodzice mogą uregulować rytm snu dziecka?
Podczas ustalania rytmu ważne są trzy czynniki: tak zwany zegar wewnętrzny, zewnętrzny i środowiskowy. Zegar wewnętrzny, czyli rytm okołodobowy, uważa się za biologiczny, wrodzony – tutaj niewiele da się zmienić. Światło dzienne i ciemność są wskaźnikami zegara zewnętrznego, tak samo jak głód i jego zaspokojenie.
Zewnętrznymi czynnikami mogą po części sterować rodzice. Największy wpływ mają oni jednak na zegar środowiskowy, na przykład dostosowując poziom hałasu do rytmu czuwania i snu. Ponad to mogą mieć wpływ na rytuały senne, organizując dzień w taki sposób, aby wspomóc osobisty rytm dziecka.
Zobacz też: Kreatywna zabawa - jak pomóc dziecku rozwijać wyobraźnię?
Badania wykazały, że regularny rytm daje niemowlakom poczucie bezpieczeństwa i spokoju. Poza tym dziecko, którego doba jest wyznaczana przez regularny rytm, wykazuje więcej zainteresowania swoim otoczeniem, nie marudzi i nie krzyczy. Taki rytm jest korzystny nie tylko dla dziecka, lecz także dla rodziców. Dzięki niemu lepiej rozumieją oni potrzeby dziecka i łatwiej interpretują wysyłane przez nie sygnały (jak choćby krzyk).
Szczególne cechy noworodków
Dzięki nowoczesnym badaniom impulsów elektrycznych mózgu (EEG) wiemy już dziś bardzo dużo na temat snu dziecka w łonie matki. Na przykład płód w 32. tygodniu ciąży przechodzi ze stanu podobnego do snu w stan o wysokim stopniu aktywności.
Zobacz też: Fale mózgowe na podglądzie - badanie EEG
W kolejnych tygodniach można rozpoznać pierwsze oznaki snu głębokiego, aczkolwiek przed przyjściem na świat dziecko większość czasu spędza w aktywnej fazie snu.
W pierwszych tygodniach życia stosunek snu głębokiego i płytkiego jest wyrównany. Oprócz tego można jednak wyróżnić wiele niezdefiniowanych faz snu u noworodka, jak choćby spokojne, uważne czuwanie, drzemanie, aktywne czuwanie, sen, krzyczenie czy fazy przejściowe charakteryzujące się niepokojem i płaczem.
W 2. lub 3. miesiącu zwiększają się wyraźnie aktywne, uważne i stabilne stany czuwania.
Od 3. miesiąca życia dziecka możesz w znacznie większym stopniu się z nim komunikować i bawić i nawet zostaniesz nagrodzona za to uśmiechem.
Fragment pochodzi z książki „Jak nauczyć dziecko spać?” autorstwa Petra Kunze i i dr Helmuta Keudela (wyd. Harmonia, 2010).
