Wprowadzenie do epoki

Wprowadzenie do epoki
Nazwa epoki literackiej przypadającej na XVIII w. wywodzi się od słowa „światło”. Termin „oświecenie” powstał w Niemczech, nowy prąd ogarnął szybko Anglię, Francję, a wkrótce całą Europę.
/ 06.08.2010 09:36
Wprowadzenie do epoki

I. Kant określił oświecenie następująco: „wyjście człowieka z niepełnoletniości, w którą popadł z własnej winy”, a określenie „niepełnoletniość” rozumiał jako  „niezdolność człowieka do posługiwania się własnym rozumem”. Według niego hasło tego okresu brzmi: „Sapere aude”, to znaczy: miej „odwagę posługiwać się własnym rozumem”.

Określenie to wyraźnie precyzuje epokę. Podstawowym jej pojęciem jest racjonalizm czyli wiara w rozum (ratio). Rozum ludzki traktowany jako naturalne światło  wskazujące drogę poznaniu świata, człowieka i jego miejsca w otaczającej rzeczywistości został przeciwstawiony barokowemu upadkowi obyczajów i kryzysowi kultury. Na wiek XVIII przypada gwałtowny rozwój filozofii, nauk eksperymentalnych i przyrodniczych; następują przemiany polityczne, ustrojowe i społeczne.

Oświecenie ukształtowało materialistyczny światopogląd, w centrum zainteresowania znalazł się człowiek, ciało i zmysły, natomiast duch i uczucie zostały odsunięte na plan dalszy. Epokę określa się mianem „rewolucji mechanistycznej”.

Rozwija się myśl techniczna, powstają nowe wynalazki, takie chociażby jak: balon, silnik wodny,  teoria rozszczepiania światła i przyciągania ciał Newtona.

Rozum zostaje wyswobodzony z dominacji autorytetu teologicznego i scholastycznych dogmatów, wyzwolony z „przesądów”. Przy jego pomocy dokonano zasadniczej rewizji poglądów, porządku moralnego, norm społecznych.

Zobacz też : Ignacy Krasicki - powieści

Zaatakowano feudalizm i instytucje Kościoła uznając, że wszyscy ludzie są z natury wolni i równi.

Przemiany historyczne i społeczne prowadzą do pojawienia się programów reform i pogłębiania idei demokracji. Obok  filozofii rozwija się pedagogika, nacechowana wiarą w postęp rodzaju ludzkiego. Dzięki odkryciom geograficznym rozszerza się wiedza o krajach pozaeuropejskich i ludach pierwotnych.

W zachodniej Europie pierwsze zapowiedzi nowych, oświeceniowych idei pojawiają się w Anglii już pod koniec XVII w., rozwijają się na przełomie wieku XVII i XVIII we Francji oraz Holandii, stamtąd przenikają do pozostałych krajów.

W Polsce rozkwit oświecenia przypada na drugą połowę XVIII w. Fundamenty oświecenia tworzą filozofowie i uczeni. Na charakter epoki największy wpływ mają dwa wielkie prądy umysłowe: racjonalizm i empiryzm. Literaturę i sztukę tworzą trzy główne nurty: klasycystyczny, sentymentalny oraz rokokowy.

Zobacz też : Romantyzm w Polsce

Redakcja poleca

REKLAMA