Aby przekazać wiernym swą naukę, Jezus posługiwał się takimi krótkimi opowieściami o charakterze parabolicznym. Zrozumienie przypowieści wymaga przejścia od dosłowności odbieranych obrazów czy wydarzeń do ich znaczenia przenośnego, alegorycznego lub symbolicznego.
Do najbardziej znanych przypowieści należą: o litościwym Samarytaninie, o siewcy, o synu marnotrawnym, o zagubionej drachmie, o dobrej i złej budowli, o robotnikach w winnicy. W sumie jest ich w Nowym Testamencie około czterdziestu. Przypowieści miały wyjaśniać prawdy moralne, filozoficzne czy religijne.
O synu marnotrawnym
Młodszy syn zamożnego człowieka odszedł ze swoją częścią majątku, lecz szybko stracił pieniądze, żyjąc rozrzutnie i w rezultacie stał się nędzarzem. Skruszony, wrócił do ojca.
Ten przyjął go z radością, gdyż stracił już nadzieję, że go jeszcze zobaczy. Starszy syn poczuł się urażony taką postawą ojca, bo sam wiernie trwał przy rodzicu.
Przypowieść uczy, że Bóg kocha wszystkie swoje dzieci jednakowo, lecz ci, którzy powracają na jego łono, mogą także liczyć na miłość i Boską opiekę.
O siewcy
Ziarno rzucone przez siewcę pada na różne podłoże: na drogę, z której wydziobią je ptaki, na kamienisty grunt lub w ciernie, gdzie nie może wyrosnąć, wreszcie na żyzną glebę, gdzie wydaje obfity plon. Podobnie jest ze słowem Bożym. Przypowieść nakazuje, by ludzie przyjmowali nauki Chrystusa i stosowali się do nich.
Zobacz też : Biblia - motywy biblijne
O robotnikach w winnicy
Gospodarz, który wynajął ludzi do pracy w winnicy, zapłacił wszystkim po denarze: i tym, którzy pracowali od świtu do wieczora, i tym, którzy przyszli do pracy znacznie później. Bóg obdarza swoimi łaskami wszystkich wiernych równo, bez względu na to, kiedy do Niego przyszli.
Zobacz też : Postacie biblijne ze Starego Testamentu