W pierwszej kolejności są to szkoły i przedszkola, następnie prywatne placówki organizujące zajęcia dydaktyczne. A co takiego daje ten program i czym się on różni od pozostałych koncepcji tego rodzaju? Przede wszystkim jest to propozycja, która koncentruje się nie na wtłaczaniu w dziecięce główki wiedzy, ale na nauczeniu dzieci sposobów uczenia się. Jest w tym programie wiele znanych już propozycji, stosowanych na co dzień przez nauczycieli przedszkolnych, warto jednak spojrzeć na nie z perspektywy Lwa Wygotskiego i Galiny Dolya – autorki programu.
Oto kilka rad, z których mogą skorzystać rodzice i nauczyciele:
1. Zwracaj uwagę na wielowymiarowość rzeczywistości – ukazuj świat z lotu ptaka, z boku, z przodu, z różnych punktów widzenia. My dorośli wiemy, że otaczający nas świat jest trójwymiarowy, wiemy, że przód jest inny niż tył, ale to nadal jest ten sam przedmiot – pomimo że wygląda inaczej, dzieci tej jedności trzeba nauczyć. Należy je skłonić do czynienia obserwacji i gromadzenia doświadczenia – korzyść dla dalszej nauki będzie taka, że dziecko będzie rozpatrywać zadania wielowątkowo, a nie poprzestawać na utartych schematach postępowania, będzie bardziej pewnie poruszać się w świecie poglądów i koncepcji filozoficznych, będzie mogło odnaleźć wspólną część łączącą na pozór odmienne nurty i łatwiej ogarnie złożone zagadnienia jako spójną całość;
2. Patrz na jakość opanowanego materiału i na stopień jego opanowania zamiast na ilość umiejętności, schematyczne odtwórcze wykonanie nawet kilku poleceń znaczy dużo mniej niż samodzielne odpowiedzi na pytania, wynikające ze zrozumienia tematu, dla przykładu podam następujące sytuacje: Kasia potrafi wyrecytować wyuczoną definicję rzeczownika lecz nie umie wskazać go w tekście, Ania zaś bezbłędnie podaje nie tylko przykłady rzeczowników, ale także wskazuje je w tekście, porównując cechy rzeczownika z innymi częściami mowy – podaje definicję rzeczownika „własnymi słowami”; Tomek zna tylko kilka liczebników, umie natomiast porównywać niewielkie liczebnie zbiory, wie, że liczba 5 jest o 1 mniejsza od 6 i o 1 większa od 4, Maciek natomiast zna wszystkie liczebniki od 1 do 100, jednak nie wie, która liczba jest większa 45 czy 54? Wolelibyście by waszymi dziećmi byli Kasia i Maciek czy Ania i Tomek?;
3. Ćwicz u dzieci takie umiejętności jak uwaga skupiona, pamięć zamierzona i myślenie symboliczne, początkowo dzieci skupiają swą uwagę wokół bodźca ich uwaga jest reakcją na pewną sytuację – coś co je zaciekawiło. Uwagę skupioną, czyli wnikliwą, wolną od zależności od bodźca można ćwiczyć poprzez wyznaczanie ważnych dla dziecka zadań – kiedy mama wraca od fryzjera, pytamy: co się zmieniło w wyglądzie mamy, wśród kasztanów w koszu ukrył się żołądź – spróbuj go znaleźć. Początkowo to dorośli ukierunkowują uwagę dzieci w taki sposób, by zadanie na którym dziecko ma się skoncentrować było dla niego atrakcyjne. Pamięć zamierzoną ćwiczymy chociażby poprzez naukę wierszyków, chodzi tu o to, by pamięć dziecka nie była zależna od pewnych skojarzeń typu na zielonym świetle idziemy a na czerwonym stoimy, wychodząc zamykamy mechanicznie drzwi na klucz. W przypadku pamięci zamierzonej musimy nauczyć dziecko, że to ono decyduje co i kiedy zapamięta. Myślenie symboliczne to umiejętność przekształcania rzeczywistości w możliwe do ogarnięcia modele i posługiwanie się symbolami służącymi do opisu rzeczywistości – uczymy tego na każdym kroku: miary i jednostki wagi, czasu, pieniędzy to wszystko wynik pewnej umowy społecznej, to że trójkąt oznacza toaletę dla mężczyzny a kółko dla kobiety, to również rozumienie symboli, podobnie jak czytanie map i schematów;
4. Ucz analizowania, definiowania i opisywania rzeczywistości – te umiejętności posłużą przy dalszej nauce każdego przedmiotu, a przede wszystkim dobrze wpłyną na rozwój mowy u dziecka i logiczne myślenie – coś jest czymś ale nie jest czymś innym – to różnicowanie jest niezwykle ważne, jako przykład podam tu takie zadanie: kładziemy przed dzieckiem kwadrat, prostokąt i trapez, nazywamy te figury i pytamy dlaczego nazywają się inaczej skoro wszystkie mają 4 boki i 4 rogi – zadaniem dziecka jest wskazanie różnic i zbudowanie kilku definicji, które zróżnicują te figury;
5. Klasyfikuj i segreguj wszystko wokół siebie według różnych kryteriów, by ukazywać wielość cech, dzięki temu dziecko łatwiej powiąże w przyszłości wiedzę z różnych dziedzin, ukazuj chronologiczny porządek czasu, skutek i przyczyna to nieodłączne elementy planowania – najpierw dziecko uczy się przewidywać co się stanie jak pewne klocki będzie chciało ze sobą połączyć, a potem jako nastolatek zaczyna planować własną karierę – tę szkolną a potem zawodową, odnajduje się również w treściach czytanych tekstów i zadań;
6. Czytaj z dzieckiem bajki i analizuj ich treść, uwydatniaj morał, zaznaczaj, że sensem bajki nie jest historia bohatera ale głębsze przesłanie, bohaterów bajek zastępuj symbolami – figurami geometrycznymi, zachęcaj dziecko by z ich pomocą opowiedziało ci całą bajkę;
7. Stawiaj dziecku problemy, które mogą mieć wiele dobrych rozwiązań – w ten sposób chronisz dziecko przed zbyt dużą dawką schematyzmu, rozwijasz wyobraźnię i twórcze myślenie, dawaj mu również zadania, których nie da się rozwiązać – wspólnie dochodźcie do wniosków – dlaczego jest to niemożliwe;
8. Stawiaj przed dzieckiem wyzwania, które wymagają od niego samodyscypliny – w przyszłości dziecko będzie samo decydowało o czasie jaki spożytkuje na naukę i pracę a jaką jego część poświęci na przyjemności, samo będzie wybierało drogę rozwoju i kariery – czy będzie to droga szybkich małych sukcesów, czy wyczekanych spektakularnych zwycięstw;
9. Organizuj przestrzeń wokół dziecka w sposób harmonijny i symetryczny – ucz dostrzegania tej symetrii i umiejętności odwzorowywania jej;
10. Ćwicz zachowania celowe – każda decyzja dziecka nawet w czasie zabawy powinna być czymś umotywowana, przemyślana;
11. Ucz dziecko języka kultury, która go otacza, wprowadzaj w życie społeczne, by uczyło się od innych, ale by i ono było nauczycielem dla pozostałych.
