Wanda
Imię o niejasnej etymologii. Najprawdopodobniej zostało wymyślone przez Wincentego Kadłubka na potrzeby jego Kroniki (legenda o księżniczce Wandzie, córce Kraka).
| Opis: | imię o niejasnej etymologii. Najprawdopodobniej zostało wymyślone przez Wincentego Kadłubka na potrzeby jego Kroniki (legenda o księżniczce Wandzie, córce Kraka). Później wykorzystane także przez Długosza. Początkowo (XII-XIV wiek) zapisywano je jako Węda, być może od starosłowiańskiego słowa węda ("wędka"), co dawniej wymawiano z nosowym A (wanda). Zgodnie z legendą bowiem "uroda Wandy łowiła rycerzy". Niektórzy badacze wywodzą rdzeń tego imienia od litewskiego słowa vandene ("rusałka") albo vanduo ("woda, fala"). Z kolei w języku niemieckim wyraz Wenedka posiadał znaczenie "Łużyczanka, Słowianka". Inne źródła podają, że Wanda to skrót germańskich imion typu Wendelburg czy Wendelgard. Jedna z najbardziej niezwykłych teorii podaje, iż imię to powstało od nazwy plemienia Wandalów lub imienia starożytnego wodza Chorwatów - Avandzy. Z Polski imię Wanda powędrowało w świat: do Niemiec, Francji i Ameryki. |
| Zdrobnienia: | Wandzia, Wandusia, Wandeczka, Wandzik |
| Charakterystyka: | samodzielna oraz zaradna. Szybko uczy się, że najlepiej polegać na własnych siłach i nie warto czekać na czyjąś pomoc. Solidnie pracuje na swoją niezależność, czasem zapominając nawet o założeniu rodziny. |
| Patroni i święta: | |
| Szczęśliwa liczba: | 7 |
| Szczęśliwy kamień: | bursztyn | Szczęśliwy kolor: | pomarańczowy | Imieniny obchodzi: | 23.06 |