Strach nr 1 - Gwiżdżący i zgrzytający nieznajomy
Zatyka uszy, gdy gwiżdże lokomotywa, płacze, gdy biją dzwony. W drugim roku życia dziecko może zacząć bać się niespodziewanych lub nieznanych dźwięków, co świadczy o większej wrażliwości, a czasem nawet nadwrażliwości słuchowej. Nie przeszkadza mu, gdy sam hałasuje, ale torturą dla niego bywa szum odkurzacza, bzyczenie maszynki do strzyżenia włosów albo bębnienie deszczu w szybę. Chowa się, nakrywa głowę, by nieprzyjemny szum, terkot lub brzęczenie ustało.Co robić? Unikaj hałasu w otoczeniu dziecka. Jeśli to możliwe, uprzedzaj je, że pojawi się dźwięk, którego nie lubi i na który źle reaguje. A u fryzjera zawsze proś o używanie nożyczek.
Strach nr 2 - Zapach zwiastujący przerażenie
Zapachy zapamiętujesz lepiej niż słowo lub obraz. Co więcej – w pakiecie z sytuacją, w której je poczułaś. To dlatego wąchając pierniki myślisz o Wigilii, a kupując grzyby – o spacerze w lesie. Z tego też powodu dzieciom (i niektórym dorosłym) zapach przypomina bolesne szczepienia, nieprzyjemne oglądanie gardła przy pomocy patyczka albo borowanie zęba. I budzi strach, że to wszystko zaraz się powtórzy. Dzieci mogą także źle reagować na perfumy, gdy takich samych używała nielubiana niania lub pani z przedszkola. Strachem może napawać je zapach tapicerki w aucie, który kojarzą z mdłościami podczas jazdy.Strach nr 3 - Boję się z niewiedzy
Gdy płacze widząc pana idącego o kulach albo starszą panią zagadującą go w parku, czujesz wstyd, że nie umie się zachować i rani czyjeś uczucia. Lęk przed niepełnosprawnymi lub starszymi osobami (zwłaszcza gdy dziecko nie ma kontaktu z dziadkami) może pojawiać się około trzecich urodzin. Nie wynika z uprzedzeń, ale z braku wiedzy.Co robić? Duże znaczenie ma spokojna reakcja rodziców. Jeśli podejmujesz rozmowę i oferujesz pomoc komuś, kto jej potrzebuje, maluch widzi, że nie ma się czego bać. Wytłumacz mu, dlaczego starszy człowiek wygląda inaczej niż mama i tata, do czego służą kule i wózek inwalidzki. Dzieci przyzwyczajone do obecności niepełnosprawnych lub starszych osób traktują je naturalnie i chętnie im pomagają.
Strach nr 4 - Pajacyk jest be!
Wbrew powszechnym oczekiwaniom pajace i klauni często budzą w dzieciach obawy, a nawet strach. Podobną reakcję wywołują maski (także w teatrze), nawet te, które przy dziecku zakładają rodzice. Niemowlęta, np. na widok mamy w masce, nie chcą ssać piersi.Co robić? Bawcie się w malowanie buzi, aby pokazać, że pod maską kryje się prawdziwa twarz. Jeśli dziecko bardzo się boi, unikaj przebieranek i balów o takiej tematyce.
