Głównym celem takiego systemu jest zapewnienie specjalistycznej pomocy dzieciom ryzyka dysleksji na etapie edukacji przedszkolnej, wczesnoszkolnej oraz dzieciom i młodzieży z dysleksją rozwojową na kolejnych etapach kształcenia w szkole podstawowej, gimnazjalnej i ponadgimnazjalnej poprzez:
- stworzenie mechanizmów umożliwiających im korzystanie z praw wynikających z właściwych rozporządzeń (wczesna diagnoza, wczesna, specjalistyczna interwencja, dostosowanie wymagań szkolnych i sposobu oceniania do możliwości ucznia);
- powiązanie diagnozy dysleksji z obowiązkiem podjęcia pracy na zajęciach w szkole i w domu.
Warunkiem sprawnego funkcjonowania modelowego systemu pomocy jest czuwanie nad jego realizacją szkolnego koordynatora ds. profilaktyki i pomocy psychologiczno-pedagogicznej dla uczniów z dysleksją. W projekcie wymieniono ogólne i szczegółowe zadania koordynatora, przekonując, iż powodzenie jego działań jest możliwe tylko przy współpracy ze wszystkimi ogniwami procesu profilaktyki i pomocy: uczniem, jego rodzicami, nauczycielami oraz poradnią psychologiczno-pedagogiczną lub inną poradnią specjalistyczną.
Polecamy: Lista "braków" rodzinnych w pracy z dzieckiem dyslektycznym
Kiedy zauważymy efekty
Niektóre efekty wdrożenia modelowego systemu profilaktyki i pomocy psychologiczno-pedagogicznej uczniom z dysleksją są widoczne dość szybko, a inne dopiero w dalszej perspektywie czasowej. Znacznej poprawy całokształtu działań pomocowych można się spodziewać po roku funkcjonowania systemu.
Model systemu pomocy psychologiczno-pedagogicznej uczniom z dysleksją został już przeze mnie wspomniany w ostatnim artykule zamieszczonym na stronie serwisu, a dotyczącym projektu „Szkoła przyjazna uczniom z dysleksją”. Wszechstronne działania pomocowe opisane w przewodniku M. Bogdanowicz i R. Czabaj, a zarekomendowane przez Ministerstwo Edukacji Narodowej, stały się bazą programową tego projektu.
Wszystkim nauczycielom zainteresowanym tematyką dysleksji polecam przewodnik autorstwa M. Bogdanowicz i R. Czabaj „Modelowy system profilaktyki i pomocy psychologiczno-pedagogicznej uczniom z dysleksją”. Opracowanie to jest nieocenionym wsparciem w organizacji pracy z dzieckiem dyslektycznym, bądź też grupą terapeutyczną. Wspomoże nauczyciela, który nie wie, od czego zacząć pracę z uczniem, jak i tego, który ma na nią wiele pomysłów, ale nie potrafi ich usystematyzować.
Źródło: M. Bogdanowicz, R. Czabaj „Przewodnik dla nauczyciela. Modelowy system profilaktyki i pomocy psychologiczno - pedagogicznej uczniom z dysleksją”. Wydawnictwo Pedagogiczne OPERON Sp. z o.o. Fundacja Instytut Promocji Edukacji & Marta Bogdanowicz, Renata Czabaj. Gdynia 2008.
Zobacz także: Szkoła przyjazna uczniom z dysleksją
