Jak usamodzielnić dziecko w wieku przedszkolnym?

 Nie ma innej możliwości niż uzbroić się w cierpliwość, pozwolić dziecku osiągać sukcesy w tych drobnych czynnościach, a chętniej będzie je podejmować, zawsze proszę chwalić córkę, gdy sama coś wykona. fot. bentleyorganic.pl
Na jakiej podstawie ocenić, czy dziecko jest niesamodzielne? Kiedy jest najlepszy czas na naukę samodzielności? Jak ważne są pochwały? Do których prac domowych możemy zaangażować nasze dziecko?
 Nie ma innej możliwości niż uzbroić się w cierpliwość, pozwolić dziecku osiągać sukcesy w tych drobnych czynnościach, a chętniej będzie je podejmować, zawsze proszę chwalić córkę, gdy sama coś wykona. fot. bentleyorganic.pl

Jestem ojcem 5 - letniej Kasi. Kasia nie chodzi do przedszkola, pozostaje pod opieką babci. Ostatnio po spotkaniu u znajomych, którzy mają córkę w podobnym wieku odnoszę wrażenie, iż moja Kasia jest mało samodzielna. Myślę iż jest tu duży wpływ babci, która we wszystkim wyręcza ukochaną wnuczkę. Jak usamodzielnić dziecko?

Odpowiedź psychologa:

Działania mające na celu usamodzielnienie dziecka najlepiej podjąć od wczesnych lat przedszkolnych. Jeżeli córka nie korzysta z zajęć przedszkolnych cała odpowiedzialność spada na jej opiekunów. Podstawowe czynności jakie powinno osiągnąć dziecko to samodzielne jedzenie, ubieranie się, mycie oraz utrzymywanie w porządku swoich rzeczy.

Warto powoli wdrażać dziecko do tych czynności, po prostu pozwalając mu je wykonywać. Oczywiście wiąże się to z pewnymi stratami. Dziecko początkowo nie zawsze trafi łyżką do buzi, ale z czasem będzie jadło bez problemów. Oczywiście czas jaki potrzebny jest dziecku do wykonania danej czynności, np. ubrania skarpet jest znacznie dłuższy. Nie ma innej możliwości niż uzbroić się w cierpliwość, pozwolić dziecku osiągać sukcesy w tych drobnych czynnościach, a chętniej będzie je podejmować, zawsze proszę chwalić córkę, gdy sama coś wykona.

Proszę podkreślać jak jest dzielna i jaki jest Pan z niej dumny.

Bardzo ważne jest, by dziecko uczestniczyło też w pracach domowych. Brało udział w codziennych czynnościach, niezbędnych do funkcjonowania domu, np. rozstawiło talerze, wyjęło sztućce ze zmywarki i włożyło do szuflady (to też doskonała nauka segregowania), posegregowało skarpetki po praniu czy zamiotło mały chodniczek. Uczymy wówczas dziecko nie tylko samodzielności, ale też odpowiedzialności za siebie, najbliższych i dom.

Proszę porozmawiać z babcią i uświadomić jej, iż robi krzywdę wnuczce, wychowując ją na osobę mało zaradną, zależną od innych. Dziewczynka niedługo rozpocznie naukę w szkole, a im dziecko samodzielniejsze tym mniej boleśnie odczuwa rozstanie z rodzicami i podjęcie nowych obowiązków.

Czytaj także: Nadopiekuńcza babcia

Redakcja poleca

REKLAMA