W Polsce obecnie urzędy stanu cywilnego nie rejestrują nadmiernej ilości tak nazwanych noworodków, ani płci męskiej, ani żeńskiej (odpowiednik damski – Wincenta – jest spotykany nieco rzadziej). Znacznym powodzeniem imię to cieszyło się u nas mniej więcej przed stu laty, toteż istnieje spora szansa, że – podobnie jak wiele innych „dawnych” imion – niebawem doczeka się rehabilitacji. Wincenty obchodzi imieniny aż dziesięciokrotnie w ciągu roku (22 stycznia, 8, 20 marca, 5 kwietnia, 24 maja, 19 lipca 6 sierpnia, 3, 25 września i 27 października), zaś Wincencie przypadł tylko jeden dzień (7 maja).
Właściciele tych imion są bardzo uczciwi i niekiedy chyba jeszcze bardziej konserwatywni. Często posiadają wybitne preferencje polityczne, ale rzadko decydują się na karierę w owej „branży”. Ostatnim noszącym to imię politykiem, uchodzącym za zupełnie przyzwoitego (a przez niektórych nawet za genialnego) był... Wincenty Witos. Od tamtej epoki już kopę lat minęło (kto nie wie ile, niech sprawdzi w dowolnym podręczniku do historii), a więc pozostaje nam jedynie czekać na jakiegoś nowego Witosa. Nazwisko może mieć inne...
W przyszłości wielu Wincentych postara się o poprawę statystyk demograficznych. Wskaźnik wielodzietności wśród nich przybierze imponujące rozmiary. W przypadku Wincent sytuacja będzie przedstawiać się odwrotnie. Znikomy procent pań o tym imieniu zdecyduje się na macierzyństwo. W każdym razie przez jakiś czas; później mogą nadrobić to z nawiązką.
Źródło: Książka "Magia imion" (Wydawnictwo Printex)
