- Można odwrócić poszczególne człony tradycyjnego imienia, np. Mirosław i Sławomir, Bratumił i Miłobrat.
- Imiona żeńskie stosunkowo łatwo utworzyć z imion męskich, dodając odpowiednią końcówkę, np. Jan – Janina, Bogumił – Bogumiła, Lucjan – Lucja.
- Wiele współczesnych imion to samodzielnie funkcjonujące zdrobnienia, np. od Mirosławy powstała Mira, od Gertrudy – Truda, od Magdaleny – Magda itp.
- Zapożyczenia z innych języków. Mogą to być zapożyczenia dosłowne (np. Sandra, Loretta) lub lekko przekształcone w celu dostosowania do języka polskiego (Nicole – Nikola).
- Tworzenie własnych imion, nawiązujących do ważnych wydarzeń historycznych, postaci literackich czy znaczenia danego słowa (np. Grażyna – imię wymyślone przez Adama Mickiewicza od litewskiego słowa grazi, które oznacza „piękna”, lub Solidariusz – imię wymyślone na cześć ruchu Solidarności).
- Wprowadzenie zagranicznych odpowiedników tradycyjnych imion, np. Feliks – Szczęsny, Elżbieta – Izabela, Joanna – Janina, Adalbert – Wojciech, Robin – Robert itp.
W ostatnich latach urzędy stanu cywilnego zarejestrowały szereg nietypowych imion, utworzonych przez samych rodziców lub zainspirowanych bohaterami filmowymi albo literackimi:
- imiona męskie: Toro, Thorgal (postać z komiksu), Mił, Myszon, Żyraf, Wolid (skrót od „wolność i demokracja”), Max, Xawier itp.
- imiona żeńskie: Viorika, Wisenna (imię występujące w sadze o wiedźminie A. Sapkowskiego), Telimena, Niunia, Jeżyna, Izaura (z serialu telewizyjnego), Franczeska, Nike,Calineczka (z bajki Ch. Andersena), Roxana, Luna (księżyc) itp.
Chcąc nadać dziecku nietypowe imię, warto przedtem poprosić o opinię Radę Języka Polskiego (www.rjp.pl lub www.rjp.pan.pl). Eksperci Rady ocenią wybrane imię pod względem znaczeniowym, fonetycznym oraz ogólnie użytkowym. Wskażą nie tylko językowe wady i zalety danego imienia, ale również psychologiczne aspekty jego noszenia (możliwe przeinaczenia oraz ewentualne przezwiska).
