Taką tezę opierają na starosłowiańskich wyrazach: „jar” (czyli właśnie „odwaga”, „siła”, „gwałtowność”, „śmiałość” itp.) i „sław” (tego tłumaczyć nie trzeba). Natomiast według innych badaczy Jarosław to słowiański odpowiednik greckiego Hieronima. Tym samym zmieniłoby się jego znaczenie – z „gwałtownego” na „świętego” i „szlachetnego”. Jakkolwiek by nie było, dziś Jarosław kojarzy się przede wszystkim z polityką, w której na szlachetność, a tym bardziej na świętość, jest zdecydowanie mniej miejsca, niż na gwałt... W przenośni oczywiście.
Stosunkowo mało powszechne są formy żeńskie – Jarosława i Jerosława. Obie obchodzą imieniny tylko 21 stycznia, zaś ich męski prototyp, oprócz 21 stycznia, również 25 kwietnia i 7 czerwca.
Typowy Jarosław ma ogromne powodzenie u kobiet, a mimo to – a może właśnie dlatego – bardzo długo pozostaje w kawalerskim stanie. Średnia wieku panów „młodych” o tym imieniu grubo przekracza czterdziestkę. Rekordziści nie dają się zaprowadzić przed ołtarz, nim nie stuknie im dziewięćdziesiątka. Za to stworzone przez nich związki najczęściej są trwałe, szczęśliwe i... wielodzietne.
Wkrótce wielu Jarosławom wyjątkowo korzystnie ułożą się wszelkie sprawy ekonomiczne. Nawet najwięksi finansowi pechowcy mogą spodziewać nagłej dostawy gotówki. Poprawi się ruch w interesach, przybędzie klientów i kontrahentów, a ubędzie... wierzycieli, o ile wcześniej bywały z nimi problemy. Spłacający kredyty wreszcie zaczną spać spokojnie, bez obawy, że znowu przyśnią się im odsetki.
Źródło: Książka "Magia imion" (Wydawnictwo Printex)
