Piosenki powstawały do programów Studenckiego Teatru Satyryków STS działającego w Warszawie w latach 1954 – 1975 r. gdzie dwójka autorów studiująca na Wydziale Dziennikarstwa UW znalazła się po przejściu z założonej przez siebie Dziennikarskiej Spółdzielni Satyrycznej w 1955 roku. Najbardziej znana piosenka Solarza „Kochankowie z ulicy Kamiennej” – pierwsze wykonanie w Teatrze STS w 1958 r. Elżbiety Czyżewskiej, była najczęściej nagrywana. Ostatnia, oryginalna, odbiegająca od kanonu wykonawczego tego utworu interpretacja Anny Prucnal znalazła się na jej paryskiej płycie.
Piosenki Wojciecha Solarza są częścią najcenniejszego dorobku ponad 20-letniej działalności Teatru Satyryków STS. Sześć z nich zostało opublikowane w nutach w opracowaniu Edwarda Pałłasza w śpiewniku „Kolory” z 1962 roku, pozostałe piosenki zostały odtworzone z pamięci, bądź opracowane na podstawie szczątkowych zapisów z przedstawień teatralnych STS-u. Żadna z tych piosenek nie znalazła się w archiwum radiowym ani telewizyjnym, ani nie została nagrana i wydana na płytach. Album ma cechy dokumentu, ale współczesne aranżacje i interpretacje zbliżają nam te piosenki, czyniąc je nowymi przebojami.