Urodził się w Aubagne, lecz prawie całe dzieciństwo spędził w Marsylii, na południu Francji, której niezwykła atmosfera odcisnęła swoje piętno na jego pogodnej, można by rzec słonecznej,
twórczości. Jego kariera rozpoczęła się w latach 20. w Paryżu, gdzie przyszły pisarz, pracując jeszcze jako nauczyciel, tworzył już pierwsze swoje dramaty. Jego przyjaciele spotykali się co wieczór, żeby dyskutować o powstających na ich oczach tekstach. W 1926 roku na scenie pojawiła się sztuka Jazz – pierwsza, która przyniosła mu rozgłos i stała się początkiem błyskotliwej kariery i wielkiej popularności pisarza we Francji. Zaraz potem napisał trzy najbardziej znane dramaty Topaz, Mariusz i Fanny. Gdy Pagnolowi zaproponowano przeniesienie jednej ze sztuk na ekran kinowy, propozycja ta stała się dla twórcy impulsem do stworzenia własnego studia filmowego w Marsylii – prowansalskiego Hollywood. Tam w 1938 roku powstał film Żona piekarza, który wszedł do kanonu francuskiej komedii. W 1946 roku Pagnol został pierwszym filmowcem przyjętym do grona Akademii Francuskiej. Lata powojenne związane były z powrotem Pagnola do teatru, a także twórczości biograficznej, eseistycznej i prozatorskiej. Niezwykłą opowieść stanowią autobiograficzne teksty pisarza zebrane w tomie Wspominania z dzieciństwa. Historie zebrane w opowieściach zatytułowanych Chwała mojego ojca, Zamek mojej matki i Czas tajemnic tchną tą samą pogodą i humorem, które cechowały filmy i dramaty Pagnola. Pisarz zmarł w Paryżu, w 1974 roku, pracując nad ostatnią z autobiograficznych opowieści – Czasem miłości. W pamięci swoich rodaków zapisał się jako jeden z najbardziej dowcipnych, pogodnych i „prawdziwie francuskich” twórców kultury.
Na czym polega fenomen Marcela Pagnola, który nie tylko we Francji, ale na całym świecie ma wciąż swoich wiernych odbiorców? Jego książki to klasyka literatury humorystycznej, trochę ironiczne, ale jednocześnie ciepłe i pełne zrozumienia podejście do życiowych dramatów i perypetii. Coś w rodzaju Mikołajka Goscinnego przeznaczonego dla dorosłego czytelnika – do takiego porównania skłania dodatkowo seria okładek stworzonych dla książek Pagnola przez Jeana-Jacquesa Sempégo.
Jego twórczość charakteryzuje humor, niezmącona pogoda ducha i umiłowanie dla fenomenu życia. Głównym przedmiotem zainteresowań jest spektrum ludzkich charakterów i postaw – pisarz jednak nigdy nie ocenia swoich postaci. Pozwala im błądzić i na nowo się odnajdywać, jest pobłażliwy wobec ich słabości i nie odmawia im prawa do szczęścia. Bohaterowie Pagnola ulegają namiętnościom, kłócą się i godzą, zdradzają, ale też kochają. Są niezwykle ludzcy w swoim dążeniu do szczęścia i miłości. Osadzone w klimatach południowej Francji opowieści są z jednej strony silnie zakorzenione w lokalnej, prowincjonalnej rzeczywistości, z drugiej urastają często do rangi przypowieści o człowieku. Tego typu historią jest także Żona piekarza – zabawna, momentami przewrotna opowieść o miłości, zdradzie i poszukiwanie szczęścia.
źródło: Materiały prasowe