Nie sądzę. Coraz bardziej szerzącą się plagą wśród tych, których praca opiera się w stu procentach na „siedzeniu w Sieci”, jest cyberslacking (uprawia go aż 93 procent rodaków według badań Gemiusa), czyli używanie Internetu do prywatnych celów, którymi najczęściej są: sprawdzanie poczty, rozmowy ze znajomymi, przeglądanie serwisów niezbyt związanych z obowiązkami pracowniczymi czy udział w aukcjach internetowych. Taka działalność pochłania nawet aż 4 godziny całkowitego czasu pracy, ale nie spotyka się ona wśród 74 procent Polaków z jakimkolwiek napiętnowaniem – uważają oni, że nie szkodzi to w żaden sposób interesom firmy i nie wpływa na wydajność pracownika, a 50 procent uważa nawet, że cyberslacking pomaga w ten sposób chwilę odpocząć od nawału pracy.
Największymi przeciwnikami tego procederu są oczywiście pracodawcy, którzy tracą nie tylko na efektywności pracy, ale są także świadomi tego, że takie działania przeciążają łącza i narażają na częstsze ataki wirusów i innych wrogich oprogramowań. Jednak metody pracodawców, które mają na celu ograniczenie cyberslackingu i są wpisywane do kodeksów pracy w danej firmie, a więc blokowanie stron czy możliwości instalowania komunikatorów, wcale nie działają motywująco, wręcz psują atmosferę i stosunki między pracownikami a szefami. Ten sposób ograniczania „leniuchowania w Sieci” stosuje jednak tylko 3 procent pracodawców – większość preferuje prostszy typ kontroli poprzez zaglądanie w monitor pracownikom… bezpośrednio przez ramię. Jednak według psychologów nie ma skutecznej metody ograniczającej cyberslacking – przerwa w pracy relaksuje, pozwala nabrać sił, a w niektórych typach zawodów „bezproduktywne” buszowanie po Sieci pomaga wynaleźć ciekawe pomysły i zainspirować do dalszej pracy.
Magdalena Mania
Źródło: badania Gemius
Źródło: badania Gemius
