Wygląd
Owocnik, tak jak u innych smardzowatych, składa się z główki i trzonu. Główka, do 5 cm wysoka, jest przyrośnięta do trzonu tylko na jego wierzchołku. Ma kształt dzwonkowaty lub walcowaty. Na powierzchni pofałdowana, z długimi, pionowymi żeberkami. Koloru od jasno do ciemnobrązowego. Trzon aż do 20 cm wysoki, walcowaty, czasami lekko spłaszczony i wygięty, w środku watowaty a z wiekiem pusty. Początkowo biały, potem żółtawy z ciemniejszymi plamkami. Miąższ cienki, woskowaty, bardzo kruchy, o przyjemnym smaku i słabym zapachu określanym jako spermatyczny.
Zobacz opis innego grzyba z rodziny smardzowatych - smardza pospolitego
Występowanie
Wyrasta w kwietniu i maju, zwykle w grupach. Pojawia się w lasach liściastych, wilgotnych zaroślach wzdłuż cieków wodnych, lasach łęgowych, ogrodach; bardzo rzadko w lasach iglastych. Owocniki nietrwałe i chętnie zjadane przez ślimaki.
Grzyb objęty w Polsce ścisłą ochroną gatunkową!
Zastosowanie w kuchni
Smaczny grzyb jadalny, ale przypominam, że pod ochroną! Możemy wybrać się wiosną na smardzówki na Słowację a potem usmażyć je, udusić czy ususzyć - tak jak inne smardze. Nie nadaje się do marynowania.
Podobna jest naparstniczka stożkowa (Verpa conica) o gładkiej, ew. czasami pofałdowanej, powierzchni główki; mitrówka półwolna (Mitropfora semilibera) ma główkę stożkowatą, przyrośniętą już od 1/3 wysokości.
Smardzówka czeska (Ptychoverpa bohemica)
