Leczenie zachowawcze nietrzymania moczu cz. II - farmakoterapia

Po części zostały już omówione sposoby leczenia zachowawczego inkontynencji moczu. Teraz już pora na jego uzupełnienie i zakończenie. Farmakoterapia NTM jest stosowana wtedy gdy pozostałe sposoby zawodzą lub nie w pełni są skuteczne.
/ 03.04.2009 08:32
Po części zostały już omówione sposoby leczenia zachowawczego inkontynencji moczu. Teraz już pora na jego uzupełnienie i zakończenie. Farmakoterapia NTM jest stosowana wtedy, gdy pozostałe sposoby zawodzą lub nie w pełni są skuteczne.

Leczenie zachowawcze nietrzymania moczu cz. II - farmakoterapia

Oto klika grup specyfików stosowanych w leczeniu zaburzeń czynności mięśni: wypieracza i zwieraczy cewki moczowej u chorych cierpiących na nietrzymanie moczu:
  • leki pobudzające aktywność skurczową mięśnia wypieracza
  1. Distygmina (Ubretid) - pobudza perystaltykę pęcherza moczowego.
  • leki hamujące aktywność skurczową mięśnia wypieracza
  1. Oksybutynina (Ditropan), Solifenacyna (Vesicare) – stosowane w leczeniu pęcherza nadreaktywnego
  2. Tolterodyna (Detrustiol) – jest trochę mniej skuteczna od Oksybutyniny, ale lepiej od niej tolerowana
  • leki pobudzające aktywność skurczową zwieracza wewnętrznego cewki
  1. Midodryna (Gutron) – powoduje skurcz szyjki pęcherza moczowego, a więc zatrzymuje wypływ moczu na zewnątrz
  • leki hamujące aktywność skurczową zwieracza wewnętrznego cewki
  1. Prazosyna (Polpressin) – ułatwia przepływ moczu przez rozluźnienie mięśnia prostaty
  2. Doksazosyna (Cardura), Terazosyna (Hytrin), Tamsulosyna (Omnic), Alfuzosyna (Dalfaz) – łagodzą objawy przerostu gruczołu krokowego
  • leki pobudzające aktywność skurczową zwieracza zewnętrznego cewki
  • Leki przeciwdepresyjne:
  1. Imipramina – zmniejsza siłę skurczu mięśnia wypieracza, natomiast zwiększa napięcie zwieracza
  2. Duloksetyna – zmniejsza skurcze pęcherza moczowego i można ją stosować w leczeniu wysiłkowego nietrzymania moczu
  • leki hamujące aktywność skurczową zwieracza zewnętrznego cewki
  1. Baklofen (Baclofen) – rozluźnia zwieracz zewnętrzny cewki moczowej, powodując częstsze oddawanie moczu oraz hamuje skurcze mięśnia wypieracza
Należy zwrócić uwagę także na szereg działań niepożądanych. Najczęściej spotykanymi są: wzmożenie wydzielania śliny, potu, śluzów lub też suchość w jamie ustnej, objawy ze strony przewodu pokarmowego (nudności, wymioty, biegunki, zaparcia, wzdęcia, bóle brzucha, zaburzenia łaknienia), zaburzenia pracy układu mięśniowego, drżenia, drętwienia, zaburzenia snu (bezsenność lub senność), zaburzenia psychiczne, spadki lub wzrost ciśnienia, zaburzenia pracy serca (zwolnienie, przyspieszenie, arytmie), bóle i zawroty głowy. Rzadziej obserwowane są reakcje alergiczne skórne, nieprawidłowa morfologia i biochemia krwi, zaburzenia miesiączkowania. O wszystkich niepokojących objawach trzeba na bieżąco informować lekarza.

Źródła:
Górecki R., „Leczenie nietrzymania moczu. Stan aktualny i kierunki rozwoju”, Przegląd Urologiczny 2006/7/2 (36)
www.doz.pl
www.przychodnia.pl
www.ntm.pl

Katarzyna Ziaja

Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Redakcja poleca

REKLAMA