Ten, kto po raz kolejny próbuje odzwyczaić się od słodzenia wie, jakie to trudne. Chęci na słodkie (zwłaszcza, gdy słodzimy napoje) trudno jest się wyzbyć. Zamiast kalorycznego, a w dużych ilościach złego dla zdrowia białego cukru sięgamy wówczas po miód, jednak jest coś, co ma niższy indeks glikemiczny od miodu, a przy tym nie potrzeba wielkiej ilości - bo jest słodsze. Jest to syrop z agawy, który coraz częściej można bez problemu kupić.
Zobacz także: Czym słodzić na diecie?
Syrop z agawy - rodzaje
Syrop z agawy ma postać dosyć gęstego płynu. Składa się z glukozy i fruktozy. Może przybierać różne barwy, od bardzo jasnej do ciemnej, karmelowej. Jasny syrop z agawy ma neutralny zapach, z tego też względu może być dodawany do przeróżnych potraw, zwłaszcza tych delikatnych w smaku. Syrop w kolorze bursztynowym ma nieco słodszy smak, bardziej intensywny. Polecany jest do potraw bardziej wyrazistych. Ciemnobrązowy kolor syropu świadczy o tym, że posiada wyraźny smak karmelowy. Jest ceniony jako dodatek do deserów czy owoców morza. Ten ostatni rodzaj syropu może być spożywany przez witarian - temperatura jego przygotowywania nie przekracza 41°C.
Poza tym - nektar z agawy cenią zwłaszcza weganie, zastępując nim miód. Ma bardzo dobrą rozpuszczalność w wodzie, więc można nim słodzić także zimne napoje.
Polecamy: Rodzaje cukru - który najsłodszy?
Zalety syropu z agawy
Nektar z agawy zawiera fruktozę. To cukier prosty, a co za tym idzie - jest przyswajany przez organizm dużo wolniej. Poza tym, zawiera inulinę, czyli naturalny probiotyk, który obniża poziom cholesterolu, ułatwia pracę przewodu pokarmowego, zapobiega zaparciom. Dzięki dużej zawartości błonnika poprawia przemianę materii. Jest wskazany dla każdego, kto chce zrezygnować z tradycyjnego białego cukru, lub stosuje dietę niskowęglowodanową.
Nektar z agawy zawiera wapń, żelazo, potas oraz magnez, jednak ich zawartość jest dosyć mała.
Wady
Przyjmowanie fruktozy w bardzo dużych ilościach może obciążać wątrobę. Trzeba też wiedzieć, że syrop nie jest naturalnym produktem roślinnym - przy jego produkcji stosuje się metody termiczne i chemiczne, chyba, że otrzymywany jest w drodze hydrolizy enzymatycznej, jednak trzeba zwracać uwagę na etykiety, o ile tylko takową informację posiadają.
Zobacz także: Warzywa dla diabetyka
