Medytacja jest zaglądaniem w głąb siebie, studiowaniem własnych procesów fizycznych i psychicznych, kontemplowaniem stanów umysłu i ciała. Jest głęboką integracją osoby kontemplującej, aktem kontemplacji i kontemplowanego przedmiotu. Znika wtedy odrębność między poznającym, metodą poznawania i poznawanym obiektem.
Na swym najwyższym piętrze – samadhi, medytacja jest zjednoczeniem duszy indywidualnej – Atmana, z duszą wszechświata – Brahmanem, połączeniem i stopieniem się duszy indywidualnej z Transcendencją.
W wymiarze codziennej praktyki i przy mniejszych aspiracjach może być wspaniałym narzędziem do uspokojenia, oczyszczenia i zrównoważenia psychiki.
Zobacz także: Joga lekarstwo dla duszy i ciała
Technika medytacji
- Medytację ćwiczymy w pozycjach siedzących (tych, które są dla nas wygodne) chociaż najlepsza jest pozycja lotosu (padmasana). Kręgosłup powinien być prosty, a klatka piersiowa – uniesiona. Głowa trzymana prosto, oczy zamknięte lub półprzymknięte, dłonie i ramiona odprężone. Wyciągamy kręgosłup do góry, co chroni przed zapadaniem się ciała i przysypianiem, oddychamy delikatnie i równomiernie przez nos.
- Staramy się nie wciągać w myśli ani we wspomnienia, marzenia czy wyobrażenia, obserwujemy je tylko tak jak przesuwający się film. Wyrabiamy więc w sobie postawę obserwatora. Jeśli jednak ten film nas zaabsorbuje wtedy "wracamy do oddechu", czyli mocno koncentrujemy się na oddychaniu, na odczuwaniu przepływającego powietrza, na słuchaniu jego dźwięku. W ten sposób dajemy mózgowi możliwość odpoczynku od codziennej pracy i szansę na zakosztowanie równowagi, ciszy i spokoju.
- Zanim zaczniemy praktykować medytację dobrze jest ćwiczyć i opanować podstawowe asany – co pozwoli nam siedzieć z prostym kręgosłupem, oraz podstawowe prana jamy – dzięki czemu nie będziemy mieli trudności z oddychaniem.
Zobacz także: Joga na stres
