Podczas jazdy „łyżwą” ani na chwilę nie zatrzymujemy nart. Najważniejsze, o czym musimy pamiętać, to szybkie przenoszenie ciężaru z nogi na nogę, i to we właściwym momencie. Cały czas powinniśmy pilnować prawidłowej sylwetki: jedziemy na lekko ugiętych kolanach, z niewielkim pochyleniem ciała do przodu. Narty ustawiamy tak, by tworzyły literę V.
W podstawowym kroku łyżwowym pracują tylko nogi. Równocześnie mocno pchamy jedną nartę, odbijając się od niej i pochylamy ciało w kierunku drugiej narty, przygotowując się do wprawienia jej w ruch. Mocne odepchnięcie się od krawędzi narty pomaga nam dynamicznie przenieść ciężar ciała z nogi na nogę. Po przeniesieniu ciężaru ciała prostujemy tyłów i całą sylwetkę, a następnie zaczynamy przygotowywać się do kolejnej zmiany. Pamiętajmy, aby przenoszenie ciężaru ciała było szybkie, gdyż dzięki temu nabieramy prędkości.
Zobacz także: Jak jeździć deską po poręczach?
Bardzo istotną rolę w kroku łyżwowym odgrywa płaskie prowadzenie nart. Po fazie odbicia z krawędzi narty jedziemy, możliwie jak najdłuższej, ślizgiem na narcie płaskiej i dopiero tuż przed odbiciem przechodzimy na krawędź.
Pamiętajmy zatem, że w łyżwowaniu podstawową umiejętnością jest płynne przenoszenie ciężaru ciała z jednej nogi na drugą. Kijki odgrywają rolę drugorzędną, a najważniejsza jest praca nóg.
Łyżwowanie sprawdza się świetnie na trasach opadających, ale już w innych warunkach musimy zastosować inne kroki.
Do podstawowych kroków w stylu dowolnym należą: jednokrok łyżwowy oraz dwukrok łyżwowy asynchroniczny i synchroniczny.
Na trasach płaskich, lekko wznoszących się bądź lekko opadających możemy biegać z pomocą jednokroku. Jest to technika dynamiczna, wymagająca dobrej koordynacji ruchów i dobrej kondycji, dlatego używamy jej tylko na krótkich odcinkach, np. do przyspieszenia. Na każde odbicie narty z krawędzi przypada jednoczesne odbicie się z dwóch kijków, które następuje tuż przed rozpoczęciem ślizgu na narcie wykrocznej. Pamiętajmy, że praca ramion jest dosyć krótka, dłonie nie przekraczają linii bioder.
Zobacz także: Bieg w stylu klasycznym - od czego zacząć?
Na płaskich, lekko opadających odcinkach, ale i na podbiegach, możemy też zastosować technikę dwukroku łyżwowego. Jest on podobny do jednokroku, ale co drugi krok jest wspomagany równoczesną pracą ramion, co sprawia, że jest bardziej efektywny. W praktyce, podczas odbicia z krawędzi jednej narty mocno odpychamy się dwoma kijkami, a podczas odbicia z drugiej – przenosimy kije do przodu.
Na stromych podjazdach lub w trudniejszych warunkach, np. w kopnym śniegu, sprawdza się dwukrok łyżwowy, ale w wersji asynchronicznej. Tu praca ramion nie jest równoczesna. Kije często ustawiamy niesymetrycznie, wbijamy je w śnieg pod różnym kątem i na różnej wysokości w stosunku do położenia wiązania na narcie.
Pamiętajmy, że w dwukroku im bardziej stromy podjazd, tym szerszej prowadzimy dzioby nart.