Historia najpopularniejszej ukraińskiej zupy sięga XVI wieku. Pierwotnie przygotowywano ją z ziela zwanego barszczem, zakwaszanego kwasem
z ryżowej mąki. Roślina porastała łąki i tereny okalające osady. Nie ulega wątpliwości, że sposób przyrządzenia staropolskiej polewki z buraków
uległ zmianie, a jedyne podobieństwo kryje się w nazwie.
fot. Fotolia
Pochodzenie barszczu ukraińskiego
Barszcz ukraiński jest jedną z najpopularniejszych potraw kuchni galicyjskiej. Pierwotnie była to zupa koloru zielonego, przyrządzana na bazie aromatycznych liści ziela barszczowego.
Po rozpowszechnieniu się uprawy buraków, zaczęto używać ich do przygotowania pierwszego dania. Zmienił się jego kolor, ale nazwa pozostała ta sama.
Z pozoru obie wersje są do siebie podobne, ale sekret ukraińskiego barszczu tkwi w szczegółach.
Miłośnicy barszczu i kuchni ukraińskiej odnajdą wszystkie oryginalne smaki na Podolu w miejscowości Borszczów, a więc tzw. stolicy barszczu, gdzie co roku odbywa się festiwal kultury barszczu.
Polska wersja barszczu ukraińskiego
Aby odróżnić wersję serwowaną w Polsce, od wersji ukraińskiej, należy przywiązać szczególną wagę do dodatków. Przepis na barszcz ukraiński w polskim wydaniu ma niewiele wspólnego z oryginałem. Przede wszystkim ten przyrządzany za wschodnią granicą nie zawiera fasoli.
Esencjonalną bazą potrawy jest połączenie smaku buraków ćwikłowych, bulionu wołowego, przecieru pomidorowego, octu, czosnku i liścia laurowego. Kluczem do sukcesu jest dodanie wszystkich składników
w odpowiednim czasie, tak aby żaden z nich nie był rozgotowany i nie utracił aromatu.
Warto pamiętać, że prawdziwy barszcz ukraiński podajemy odgrzewany, nie krócej niż godzinę po zakończeniu gotowania.
Dobry barszcz to wynik czasochłonnego procesu i uwagi. Zupa na bazie buraków to nie tylko smaczny posiłek, lecz także źródło wielu witamin i składników mineralnych.
Na podstawie materiałów prasowych firmy SyS - Dania Babci Zosi
